Ay ve Nar Taneleri

Korsan gözlü aþk kölelerini kýrbaçlýyor efendiler,
Elleri cehennem çýðlýðý,
Sesleri cennetten çýkma Tanrý,
Bakmayýn siz,
Kanmayýn, insan renkli oluþlarýna,
“Gecenin bir karasý,
Bir oyunu” deyin, hepsi bu.

Ýnsanoðlunun en eski,
Ýnsanoðlunun en vahþi,
Ýnsanoðlunun bilmem ne yaratýk oðlu,
Olduðunun tablosu, tuvalde zaman.

Ay, þarabi bir kadeh gökyüzü sofrasýnda,
Dalýnda narçiçeði,
Düðünde gelin kuþaðý,
Mutluluktan, deðil, yüzünün
Nar taneleri gibi kýzarmasý; utandýðýndan.

Utandýðýndan;
Aþkýn ve paranýn korsan gözlü kölelerinden,
Utandýðýndan;
Efendinin kýrbacýna mum olanlardan,
Utandýðýndan;
Bakýþlarý boþ, cepleri boþ, dilleri nahoþ
Çekirdek çitleyen baþýboþlardan.

“Dokunulmuþ, ötelenmiþ ve damgalanmýþ et bedenler üzerine, kurulmuþken bu pazar; vampir erilliðini, zula tezgâhlarda besleyip, kanlý apýþ aralarýyla etik iþeyenlerden…”

Olmuþ bir nar gibi çatlýyor ay,
Yükleyip tanelerine aþk kýrmýzýsýný,
Yükleyip çekirdeðine insan özünü,
Ölüm yoluna düþüyor ay.
Daðýlýyor taneleri, tan yerine ulaþana dek.
Mum sönene, dil gülene, cep dolana
Ýnsan yüreði onurluca sevene dek.

Bu topraklarda aþk yeþerip,
Irmaklarda sevda akana dek,
Gece gündüz eþitlenip yürekte,
Bir sabah, hep birlikte kalkana dek;
Daðýlacak ay,
Daðýlacak nar taneleri;
Ýnsan yüreðinde…

30 Ocak 2009
Serpil baþak