bir aþk romanýnýn sayfalarýnda buluþtuk biz.telaþsýz, sakin sade hayatlarýmýzý sürdürürken boþlukta fark ettik birbirimizi. kafayý çevirirken etrafa atýlan bilinçsiz bakýþlardan biriydi sanýrým. ama bu bilinçsizlik bizi öylesine baðladý ki. ya da ruhlarýmýz bir yerlerde öylesine sýký sarýlmýþ ki adeta göz bebeklerimiz birbirine sarýldý. can havliyle bir yangýndan kaçar gibi. denize düþmemek için o korkulan yýlana sarýlýr gibi. kendini düþünmeden bir kucaða atlamak gibi. hiç düþünmeden çocukluktaki gibi birini öpüp kaçmak gibi. anlýk birbirimizin olduk hemencecik. o bir kaç saniye ikimize de ömür gibi gelmiþ olacak anýnda ayrýldýk birbirimizden. anýnda kollarýmýzý saldýk kendimizden. sanki hiç birbirirmizin olmamaýþ gibi yabancýlaþtýk. belki de sakinleþemizdi bu. yýllar sonra kendi yarýsýný bulanýn rahatlamasýydý. muamma iþte. birden karþýndakiyle bütünleþtiðini sanýp daha sonra ayrýlmak. kendini o soðuk yalnýzlýðýn, terkedilmiþliðin içine hapsetmek. ruhun öylesine daralýp kendine zarar vermesi. her an kötü bir þey olacakmýþ gibi paranoyakalþmak. insanlardan korkmak. herkesi o sanýp zarar göreceðini düþünmek. kendini saklamak bunun imkansýz olduðunu bilerek. uyumak, sanki sürekli uyunursa yarý ölü yaþam þeklide varlýðý bir þekilde devam ettirmek mümkünmüþ gibi. zaten var olma kaygýsý taþýmak ne mümkün þu hayatta. dilemesende o zehir zýkkým nefes ciðerlere gider. farkýnda olmadan, anlamadan bir lokma boðazýndan geçer. varlýk bir asalak gibi varlýðýný devam etmeyi ustalýkla becerir sen anlamadan. yeter arýtk bitsin her þey son bulsun istersin mümkün deðildir. hayat sana yaþama fýrsatýný vermiþtir iþte reddetmek ne haddine. insan yarýsýný bulamadan kaybetmiþken nasýl yaþar? aþk romanýndaki bir sayfadan nasýl korku-gerilim romanýnýn içine düþülür? hani bu sayfalarda kaderimizi kendimiz yazardýk? mutlu sonla bir þeyleri bitirmek mümkündü? bize söylenen vaad edilen her þey yalanmýþ. unut onu, hayatý, varlýðýný. kapa gözlerini tek bir nefes çek, sonrasý... sonrasý umrunda olmasýn.