Sonbahara benzer gözlerin. Aðaçlardan yapraklar düþerken, yanaklarýndan gözyaþlarýn süzülür. Ve bilirsin ki her aðladýðýnda, yeniden doðar insan.

Ayrýlýk rüzgârý estiðinde, duvardaki yerinden kopartýlýp, yere düþürülen takvim yapraðý olursun. Üzerinde yaþadýklarýn ve yaþattýklarýn yazýlýdýr. Farkýnda olmadan, ayrýlýðýn ve yalnýzlýðýnýn günüsündür. Bu zamana kadar sana bakan yüzleri anýmsar durursun.

Yalnýzlýðýn, yaz akþamýnda açýk olan pencerede hareket eden perdelerin olduðu odadýr. Dokunulmamýþ ve yerinde duran eþyalar, terk edilmiþliðini simgeler durur. Duvarlarýnda yankýlanmasýný istediðin sesin yoktur. Senden hesap soranlarýn, suskunluðundan hesap soramayacaklarýný bilirsin.

Teselli radyosuna, sitemlerini istek olarak yollar, çalmasýný beklersin. Çalan þarkýda sözler varken, çalýnan yaþantýndaysa bir þey kalmamýþtýr. Gönül hýrsýzlarýnýn hýrslarýnýn kurbaný olduðunu anlarsýn.

Kendinle yüzleþmek istersin. Karþýnda yüzünün belirmesini beklersin. Duvarýn dibinde yan yana duranlarý görürsün. Yüzünü beklerken yüzsüzlerle, karþýlaþýrsýn. Yüz ifadelerine sinsi bakýþlarý, gevþek gülüþleri ve yalan gözleri takmýþ olanlarý görürsün. Midenin aðrýdýðýný ve canýnýn sýkýlmaya baþladýðýný hissedersin. Iþýklarýn kapatýlmasýný ister ve onlarý karanlýðýn yüzleri olarak tanýmlarsýn.

Mutsuzluðundan mutlu olmuþ olanlarý görürsün. Çekecek gücü olamayanlarýn, dünyanýn kahrýný nasýl çektiklerini anlamaya çalýþýrsýn. Ýkramiye veren çekiliþe katýldýklarýný sananlar olduðunu anlarsýn. Kýskançlýk rüzgârlarýnda daðýlan saçlarýný toplamaktan aciz olduklarýný görürsün. Býrak daðýnýk kalsýn. Sözünden bile daðýlacaklarýndan korktuklarýný hissedersin.

Yüzünü asma çocuk.

Duvarýn dibinde yan yana dizilip, duvarý ýslatarak birbirleriyle yarýþanlardan deðilsin.

Kara tahtanýn beyaz tebeþiriyim. Yaramazlar listesinde adý olanlarýn sevimsiziyim.