-     Ýyice sýktýn mý?

-     Evet.

-     Aferin. Þimdi as kurusun.

Kirlenecek diye korkuyordu. Korkusunu yenmeyi kendisine amaç edindi. Suyla olan iyi iliþkisi tartýþmaya açýk deðildi. Suyu çok seviyordu. Suyunda kendisini sevdiðini biliyordu. Suya olan aþkýný herkese göstermek için, elinde taþýyýp duruyordu. Ýstediði zamanda kanarcasýna sudan içip duruyordu. Kanýverdi. Suya hasret kalmaktan nefret ediyordu. Gözünün önünde olmasýný istiyordu. Oldu.

-     Sýk bakalým.

-     Tamam.

-     Açýkta býrakma kurur.

-     Býrakmam.

Her þeye sýkarsa iyi geleceðini sanýyordu. Bu nedenle sýkmaktan çekinmiyordu. Sýkýp durdukça hep taze kalacaðýný zannetti. Ýlk günkü gibi olacaðýný duymuþtu. Sýktýkça avuçlarýnda olmasýnýn gururunu yaþýyordu. Sýkacaðý zamanlarý bir tek kendi biliyordu. Sürpriz yapmayý çok ama çok seviyordu. Üstüne de bayýlýyordu. Ayýlmakta zorlanýyordu.

-     Sýkarken dikkat et.

-     Neden?

-     Yerinden oynamasýn.

-     Merak etme oynatmam.

Akýl alýyordu. Her kafadan çýkan sesi önemsiyordu. Gevþememesi gerektiðine inanýyordu. Gevþerse emekleri boþa gidecek diye endiþeleniyordu. Kendisinin gevþemediðinden adý gibi emindi. Çok sýkmasý gerekiyordu. Elinden geleni ardýna koymuyordu. Kývraklýðýyla þekilden þekle giriyor ama sýkmaya devam ediyordu. Arada sýktýkça elleriyle kontrol ediyordu. Çevirip durdu. Gevþemesine engel oldu. Ýçten içe sevindi.

-     Acýma. Sýkýver gitsin.

-     Acýmam. Sýkarým.

Açýk vermeden yaþanmalýydý. Acýmasýzdý. Açýk verirse yalnýz kalacaðý endiþesini taþýyacak kadar da korkaktý. Acýnýn kitabýný yazacaktý. Ama kelimeleri bulamadý. Göz açtýrmýyordu. Baský yapmaktan hoþlanýyordu. Ama bir tek kendisine verilen kitabý okuyordu. Sýktý. Adam oldu. Kitapta yazýlanlar doðru çýktý.

-     Yeter ama sýktýn artýk.

-     Ben mi?

-     Halen sorup duruyor.

-     Aþkým. Seni çok seviyorum.

Kalem ucuyum. Ama kýracaðýný sandýðýn kurþun kaleminin deðil..