Vah benim kara bahtlý kitabým…

“Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ný okudunuz mu?
Tuðla (Gerçi “tuðla” kelimesi de demode oldu çünkü ediplerimizin eskiden sýkça kullanýp kastettiði tuðlalar yerine þimdi sekizlik ya da on ikilik tuðlalar kullanýlýyor.) kalýnlýðýnda, beþ yüz sayfalýk Yavuz Bülent Bâkiler’in “Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ný diyorum…
Üç gündür onu okuyorum, üç günde ancak bitirdim çünkü Yavuz Bülent Bâkiler’in o tuðla kalýnlýðýndaki kitabýný özümseyerek ve sentezleyerek okudum, bitirdim.
Kitap, bana benim “Büyük Doðu’nun Son Kalesi: Said Çekmegil”i hatýrlattý.
Ben bu kitabýmý Yavuz Bülent Bâkiler’in “Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ndan önce yazmýþ olmasaydým kesinlikle ondan esinlendim diyecektim, ancak ben, “Büyük Doðu’nun Son Kalesi: Said Çekmegil” adlý eserimi 2004 Eylül’ünde yayýnlarken Yavuz Bülent bey 2006’da yazmýþ “Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ný …
Gerçi kitabý yazdýðým sýralarda Yavuz Bülent Bâkiler’le bir görüþme ve tanýþmamýz olmuþtu, o esnada böyle bir çalýþmamýn olduðundan bahsetmiþ, buna çok sevinmiþti. Hatta eseri yayýnlamadan önce görmek istediðini söylemiþti ancak -hesapta olmayan- Said abinin vefatýndan dolayý kitabý (Pýnar Yayýnlarý’nýn ivedilikle isteði üzere) Yavuz Bülent Bâkiler’e inceletmeden baskýya vermiþtim.
Evet; “Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ný okudunuz mu?
Okumayanlara, okumayý tavsiye ederim…
Korkmayýn, kitap bilindik biyografi tarzýnda yazýlmadýðý için sýkýcý deðil.
Benim de ilgimi çeken tarafý, kitabýn bu farklý üslup ve tarzla yazýlmýþ olmasýdýr.
“Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ndan (bilerek ya da bilmeyerek yapýlan ýrkçýlýk hariç) çok etkilendim ve Arif Nihat Asya’yý tüm yönleriyle tanýmýþ oldum bu kitapta.
Ancak anlamadýðým, Arif Nihat Asya iki yýl, iki ay Malatya’mýzda ikamet edip görev yapmasýna raðmen iki satýrlýk rubai haricinde Malatya ile ilgili hiçbir yazý kaleme almamýþ. Kaldý ki, -bildiðim kadarýyla- o da Yavuz Bülent Bâkiler gibi “Malatya Ekolü”nden geçmiþ. Buna raðmen Malatya Arif Nihat Asya’ için hiç mi bir þey ifade etmemiþ. Ýki yýllýk Malatya hayatýnda (Zamanýn Milli Eðitim Bakanýna “paçam aðzýnda ne geziyor” esprisinden baþka) bir hatýrasý/anýsý olmadý mý koca þairin.
Bir daha görüþürsem, Yavuz Bülent Bâkiler’e soracaðým, Malatya Arif Nihat Asya’ya hiçbir þey vermedi mi? gerçekten.
Kitap konusuna tekrar dönecek olursak; biyografi kitaplarý yazmak hem zor, bir o kadar da sorumluluk ve bedel gerektiren bir iþ.
Bu minvalde; Yavuz Bülent Bâkiler hakkýný vererek bu kitabý yazmýþ kanaatimce.
Benim “Büyük Doðu’nun Son Kalesi: Said Çekmegil” kitabýna gelince…
Vah benim kara bahtlý kitabým vah…
Kitap yayýnlandýktan bir iki yýl sonra, Malatya Belediyesi, Çekmegil ile ilgili bir anma programý düzenlemiþti. Konuþmacý, merhumun oðlu Selami Çekmegil. Parantez içinde ifade edecek olursam; Selami bey de yazar. Hatta bu eserde, ondan da bahsetmiþim. Buna raðmen merhumun anma programýnda konuþan Selami Çekmegil, M. Sait Çekmegil’i tüm yönleriyle anlatan “Büyük Doðu’nun Son Kalesi: Said Çekmegil” adlý kara bahtlý kitabýmdan hiç bahsetmedi…
Kara bahtlý kitap, diyorum çünkü bu kitabý merhumun mirasçý torunu da sevmemiþti.
Hayýr, kitabýn içeriði ile ilgili bir sorunu olduðundan ya da beðenilmediðinden dolayý deðil. Bilakis kitabý cümle aile beðenmiþ/en azýnda yüzüme beðendiklerini söylemiþlerdi ancak vahim olan…
Vahim olan; merhumun mirasçý torunun iþletmesine kitaptan bir miktar býrakmýþtým satýlsýn ya da yakýnlarýna hediye edilsin, diye. Aradan kaç gün geçtikten sonra, iþletmesine gittiðimde kitabý býraktýðým yerden bulamayýnca çok sevinmiþtim, satýldý, diye. Ancak bu sevincimi kursaðýmda býrakan ya da hayal kýrýklýðýna uðratýp kahreden þey; merhumun malum mirasçý torunu, ben oradan ayrýlýr ayrýlmaz elemanýna “bu kitabý hemen kaldýrýn, görünmez bir yere atýn, aksi halde (müþterilerimizin çoðu asker kökenli olduðu için) bizi irticacý ( o dönemler 28 Þubat sürecin Malatya’da en faal olduðu dönemler) zannedecekler” demesi oldu.
Ah vah benim kara bahtlý kitabým...
Oysa Yavuz Bülent Bâkiler’in “Arif Nihat Asya Ýhtiþamý”ndan bahsedecektim…
Bahsedecektim lakin aklýma yine “Büyük Doðu’nun Son Kalesi: Said Çekmegil” adlý kara bahtlý kitabým düþtü…