Şiir > Başkaldırı
karamsar
Şiirimin Bağlacında Bağdaş Kurdular
-değişen bir yazgıya adanmıştır / ve zaman kırıldığında yazılmıştır- /
üzgün
"Ankara"dayım. Sen İçimde Karar/sızım. ""
Kadınlığıma ağlayan, şiirlere akıyor gözyaşım, / Ölümüne sevdalıydı, aşktı bulutlara tutunan hazan!
üzgün
Sorma
“Durduracağım göğsümü yakan bu sızıyı…” / Pişmanlık yıkılır… İki damla gözyaşı düşürür tüm
karamsar
Bir Ruh Kendi Kabından Başka Nereye Sığabilir?
Bir ruh kendi kabından başka nereye sığabilir ? / Kendi terk edilmişliğinden öte
üzgün
Sizler İçinde Ben
Ağlamak istiyorum Lan! diye başlamak istiyor tüm konuşmalar. / Kalemim kağıda küfrediyor, benliğim
olumsuz
Anlamayan Ebcetten
Sadaka kültürüyle başladı yeni devir, / Yazın üç beş makarna, kışın üç beş
üzgün
Ben Hakkını Veririm
Bu günde yemin ettim dünde...birdaha görmem belki seni düşte diye... / Sözümde duramadım
olumsuz
Ey Özür Dileyenler!
Şöyle bir bak tarihe kimdir katledilenler; / Yarı canlı şekilde toprağa gömülenler.
karışık
Farklılık Ayırır Kutupları
Çıldıracağım! / Bu belirsizlik benim sonum olacak. / Mevcut hayatımın
nostaljik
Onsekiz Yaşımı Bıraktığım Şehir
Bir zamanlar / Genç kızlık hayallerimi / Sokaklarındabüyüttüğüm / Onsekiz yaşımı/ kalabalığında kaybettiğim
üzgün
Yokluğun (M) A…
Ben hiç pişman olmadım yokluğunda, / Ne gezdiğim yerlere yandım ne de baktığım
