"Sanırım bu saatte yazan herkesin canı cehenneme. Uykusuzluk dedikleri de bu olsa gerek." - Dorothy Parker"

Şiir > Bireysel

üzgün

Öylesine

Yalnızlık yaralı bir kuşun kanatlarında takılıp kaldı gökyüzünde.. / Yıldızlar söndü, ay ışığı

nostaljik

Abaküs

Hayat, kaderimi ipe dizer renkli boncuklar gibi... / Önce pembe olanlar, sonra griler

karamsar

Yine Huzur

Bu durum... / hani şu belirsizliğin hükmettiği ortam. / neden,

heyecanlı

Kum Fırtınası

her gün içimde yolculuk ediyorum, mahremime biraz dokunabilmek umuduyla...Ancak içim birden çölleşiyor ve derken bir kum

üzgün

Utanmak

utanıyorum / bir komutanın savaş meydanında / bir asker cesedinden

karamsar

Haziran

şarkılarına yabancı olduğum bir meyhanede / bıraktım hüznümü / kanayan yerlerimi gizlemiyorum artık

üzgün

Bekleyiş

Zamanın geçişi ile acıyor sardığım yaralar.. / Yokluğun,bir tutsak buldu gecenin karanlık bir

karamsar

Pişmanlık

Uzaklara sürüklenirken, / Senden çok uzaklara.. / Kendimi kalabalık bir

karışık

Korkmam!

KORKMAM... / Bilekten yıkılmam... / Yürekten yıkıldığım kadar!

nostaljik

Zaman Belki

**Zaman belki**prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" / / alıp götürecek beni / uzaklara / Sen

Başa Dön