Şiir > Pastorel
nostaljik
d ü ş
düş / tek düşü ancak sana varabilmekti / ne yol tanır ne sayrılara sığınırdı / sabahı
nostaljik
Fundalık Manzarası
Veda ediyor artık sonbahar, / Balıkçılın kanatlarında sis kokularıyla. /
olumlu
Bin memeli Kybele!(Bozcaada'nın bağlarına)
Yeşil yataklarında / Miskince uyuyan mor salkımlar / Bereket doldurur
nostaljik
Mavi...Yeşil...Pembe...
Gözün görebildiği yere kadar mavi / Yeşil bir çerçeveden bana bakıyor
nostaljik
Sen Hiç "Hiç Kimse" Oldun Mu Kendine Sevgili?
Sen hiç "hiç kimse" oldun mu kendine sevgili? / Ya da kimse seni
karışık
Üveyik
Umut küçük bir kutuda yaşama açılırken pazarda / Kanatlarıma yüklenen güzelliği uçurur gözlerin
