Şiir > Soyut
karamsar
... ve Mesafelerle Sınırlı
Sonsuzluğun kirli ve dipsiz boşluğunda / Parıldayan karanlık ile /
karamsar
Işıksız
Kokusunu hissetmeden içindeki dünyanın, / Aydınlıktan farksız senin kandırı hayatın. /
nostaljik
Sekiz
Platonik sevişmelerin yoksulluğunda, / Gökkuşağının sekizinci rengidir dudaklar, / Coğrafyasında
üzgün
İstanbul... Yüzüne Bakmaya Utanıyorum
saçlarını tarıyorum İstanbulun, / gözlerinden öpüyorum. / bir tuhaf utanış
nostaljik
" Y " olayı
Katran karası, gecede, iki yıldız odamı aydınlatan zifir rengi gözlerin. / Çivi çiviyi
olumsuz
Korkularımdan Korkuyorum
KORKULARIMDAN KORKUYORUM! / Tümcelerim binbir parça dağılmış! / Kırık dökük
üzgün
Basit Değil Komplike
“Bu aşkın hikayesi yazılamaz aslında. Hikayeler giriş, gelişme, sonuçtur çünkü. Bizim öykü şekerlendi. Girişti, gelişti, çok
karamsar
Anıların Çığlığı
Yalnızdım rüyalarımda, baykuş kanatlarımda.. / Karanlıktı içime doğan güneşin ışıkları, /
üzgün
^^deliriyorum^^
Balkonundayım aklımın sınırlarının / Aşağı sarkıyorum çatımdan akan gözyaşlarıma aldırmaksızın /
üzgün
taşıyamadık
yaşanılır gibi miydi / hedeflediğimiz çizgiler / kendimizi soyutladığımızda bile / içinden çıkamadığımız bulgular / bu
üzgün
Anneler Günün Kutlu Olsun
Bir demet gül vermek varken sana , bir iki paket sigaramı hazır edip çekildim eşkıya gecenin