Adım ihanet olmuş artık anne
Koruyamamışım vurulup can veren hayallerimi
Kurşuna dizilirken gözünü kapamayan düşüncelerim
En sevdiklerimi toprak çalarken benden
Savunamamışım kaybolup giden dünlerimi
Ama adım artık ihanet olmuş anne
Durduramamışım saçlarıma bulaşan beyazları
Giderken umutsuz bir sevdanın peşinden
Dur oğul deyişlerine aldırmamışım
Göğsümün içinde çıtırdarken yüreğim
Ne bir destek olabilmişim sevdiklerime
Ne gönlüme tek bir söz geçirebilmişim
Heveslerim bir bir buluşurken cehennemde
Anne kelimesinin farkına bile varamamışım
İnatla,isyanla yetişmek isterken gönlümdekine
Herşeyin bir yalan olduğunu öğrenememişim
İnsanın en sevdiğinden gelirmiş darbeler
Kuruyan boğazımda kilit vurulan dilimle
Ne kadar haklıymışsın annem diyememişim.
Oysa ne kadar haklıymışsın sen annem
Müptelası olmuşum içime saklanan o mültecinin
Şeytan tohumları meyve verirken yüreğimde
O meyveleri tek tek toplayıp yakmışım
Sevdiklerime güzel bir yer açabilme hevesimle
Tüm sevdiklerime vakitsiz toprak atmışım
Şimdi yüzümü yıkarken dinmeyen bu acımda
Adıma artık ihanet diyorlar inan ki anne...
KİTAP İZLERİ
Kapak Kızı
Ayfer Tunç
Ayfer Tunç’un "Kapak Kızı" Romanı: Çıplaklığın Katmanları ve Toplumsal Yüzleşme Ayfer Tunç’un ilk olarak 1992’de yayımlanan ve daha sonra "zemin aynı zemin, inşa aynı inşa"
İncelemeyi Oku
