|
Bir Yalnız Gezerin Düşleri
(Eren Rızvanoğlu) 5 Temmuz 2003 |
Düşler |
| |
 bu yazı, okuyana dönük bir çağrı edimidir ve tek bir an da biçimlenen bir yolculuk denemesidir |
|
|
Düş ve Çocuk
(Eren Rızvanoğlu) 15 Ocak 2004 |
Düşler |
| |
| buraya nereden geldik ve nereye gidiyoruz |
|
|
Bu ortamda insan kendinde bulunan, insani özüne daha yakın.Kanımca tüm filozoflar bu özü anlatmaya çalıştı. Bu öz, bir bilinç içeriği olarak, kendini yazıda tüm bedenselliğinden arınık kuran bütün insana açılmış bir bendir. İçimdeki ses, dışımdaki diyen bilinç, ussal olan gerçektir diyen filozof. Her biri bu benin bir görünümüdür.
Bu sanal ortamda kendini yazıyla okuyan herkes, metnin kendi adına konuşmasına izin vermeli. Benim için yazıyı seçmek, insanı seçmektir. Aradığım, bende öteki, ötekinde ben olan, kendi doğallığının dışına çekilmiş, ama orada yeni bir doğa kuran bu insandır. Kurmaca ve kendisi. Çelişkiyi görmek insanı görmek olsa gerek.
Tüm bunlardan ayrı olarak bir edebiyat kuramcısının da dediği gibi (zaten), “aynı anda hem eşsiz hem de anlaşılabilir olan metin yoktur”.
|
|
