|
Sıla
(Melike ÇAM HUBAR) 22 Aralık 2001 |
Yaşam |
| |
 Kara bir tren, upuzun bir yol savurur uzaklara. Vagonlarda kömür kokusu, vagonlarda yalnızlık dizboyu.... |
|
|
Yalnızlığın Anatomisi
(Melike ÇAM HUBAR) 30 Aralık 2001 |
Yaşam |
| |
| İnsan yalnız doğar, yalnız yaşar ve yalnız ölür. Yalnızlık ruhun özünde saklıdır. Sokakların, caddelerin kalabalıktır ama yüreğin yalnızdır çoğu zaman..... |
|
|
Son Kez Merhaba
(Melike ÇAM HUBAR) 11 Ocak 2002 |
Yüzleşme |
| |
 Geldim işte. Kapına son kez merhaba demek için geldim. Yüzüme örtülecek bir kapıyı, nefretle bakacak iki gözbebeğini göze alarak, cesaretimi yüreğime katarak geldim.... |
|
|
Senin de Ağladığın Oldu mu?
(Melike ÇAM HUBAR) 4 Mart 2002 |
Yüzleşme |
| |
| Yüreğimi yitirdiğim şehir. Soğuk ve mavi sularında hayallerimi boğduğum, yaralı bir martıya umutlarımı çaldırdığım ve en yüksek tepesinden ümitlerimi...... |
|
|
Bir fesleğen kokusunda duyumsamak ve olduğu gibi kabullenmek,zamanı geldiğinde tüm zorluğuna rağmen bir gökkuşağı renginde seyredebilmek,bazen de bir annenin şevkatiyle sarılmak hayata.Her ayrılığı bir kavuşmaya döndürebilmek en zor anlarda.Beyaz bir mendil semada ayrılıklara ortak olurken,eller acı acı sallanırken ve istasyonda son bakışlar dolaşırken merhabalara yelken açmak...
Bir balıkçı gibi umutlara doğru ağ atmak ve bir deniz yıldızının yorgunluğunda kıyıya vurduğunda,kendini yeniden maviliklere teslim etmek hayatın ta kendisi belki.Bir martı edasıyla acıların üstünden geçebilmektir hayatın özü belki de.Belki de geçmişi ve geleceği masal tadında yaşayabilmektir aslolan....
|
|
