|
İstanbul'da Yağmurlu Bir Gün
(nympe) 14 Mayıs 2002 |
İstanbul |
| |
 Yağmur yağıyor, dün geceden beri. Hani diyorum, tarlası olanlar, rahmet bekleyenler için, iyi oldu herhalde. Çok da emin değilim tabii. Bu güne dek, ne köy gördüm, ne de ırgatlık yaptım. Kulaktan dolma, solmuş bilgilerle fikir yürütüyorum kendimce. Sıcak |
|
|
Kayıp Şehrin Yeşil Renkli İnsanları
(Nihan Koçboğan) 26 Ocak 2015 |
Günlük Olaylar |
| |
 Günün gecesinde, sevişecek insanlar. Ama hazla ama tiksintiyle. Kendilerine yabancı bedenler, nasıl bir olabilir bir başkasınınkiyle? Ama olacak. Olacak ve yeni yaşamların tohumları atılacak. Yeni ve daha yeşil olacak neslin tohumları. |
|
|
Bir Minibüs Macerası
(Nihan Koçboğan) 26 Ocak 2015 |
Günlük Olaylar |
| |
| Minibüstekilerden sızıldanmalar yükseldi. “Ayıp yahu, şu günde de yapılacak şey mi?” dediğini duydu birisinin. “Böyle şeylerin günü de mi varmış?” diye düşündü kız. Yeşil gözlü, kıza bir adım daha yaklaştı. Yakasına yapıştı. Korktu kız, hem de çok. O zaman yaşlı adam kalktı yerinden.
|
|
|
İstanbul'da Bir Düş
(Nihan Koçboğan) 26 Ocak 2015 |
Günlük Olaylar |
| |
| ‘Gözlerimi kapadığımda, yemyeşil bir dünya görüyorum. Sanki dünyanın başlangıcındayım. Her yerde gür bitkiler… Ah, evet, bak, menekşeler de var. Orkideler, kardelenler, işte gelincikler, papatyalar. Hayır, bunları bilmiyorum. Yeni ve farklılar, ama çok da güzeller. Dağlar ne kadar ulu. Erişilmez ve öylesine vakur... Nehirler, dağların tam da ortasından, bin bir renkte akıyorlar. Ne çok hayvan var. Ah fark ettim de hiç kocaman, taş yığını bina yok. Bir koku var, adlandıramadığım. Beynimi zorluyorum, bulamıyorum. Herhalde hiç tanımadığım, tatmadığım bir koku. |
|
|
Yaşamak istediğim yer, hem gözümü, hem gönlümü doyuracak kadar güzel, ruhumu gelişterecek kadar huzurlu ve barış dolu, insanların insan gibi olduğu, umutla sulanmış, yürekle beslenmiş bambaşka bir yer.
Yaşamak istediğim yerde sevgi var.
Yaşamak istediğim yerde saygı var.
Yaşamak istediğim yerde hoşgörü var.
Böyle bir yer biliyor musunuz?
|
|
