Ey kader kudurmuþ köpek gibi neden peþimdesin. Hayat beni bir deri bir kemik yaptýðý için mi? Bazen güzel yüzlü bir kýz olarak çýkarsýn karþýma. Senin yüzüne aldanmam, sonuçta itsin. Bazen bir çocuk masumiyetindesin. Aðlar gözlere inanmam, kimse göründüðü kadar masum deðildir bilirim ey kader. Bazen cillop gibi bir araba gibi çýkarsýn karþýma. Ýçindekiler iki sevgilidir. Aþklarýndaki slogan bellidir: Durmak yok yola devam. Ezer geçersin beni ey kader, aþýklarýn þen kahkahalarýyla. Bu kadar arsýz ve yýlýþýksýn. Yakamdan hiç çýkmayan kirsin. Boynumdaki idam ipi olsan daha iyi. Hiç olmazsa þerefsizlerinle yaþamak zorunda kalmam. Bir nefes bazen bin nefesten iyidir. Daracaðýnda vereceðim bir nefes, senin itliðine razý gelmekten iyidir. Ey kader, sana zincir vurmak isterim. Her gün ve her gece kapýmda havlar durursun. Böyle deðil misin ki zaten? Bazýlarýnýn peþine düþersin kudurmuþ köpek gibi, bazýlarýnýn kapýsýnda kul köle olursun ve havlayýp durursun. Ey kader, canýmýn istediði yerde köpek, canýmýn istemediði yerde süt dökmüþ kedi gibisin. Ey kader, bazen insan olarak çýkarsýn karþýma, insanlarýn ise hayatýmda yaptýklarý tek þey iþgaldir. Hayatýmý iþgal etmeleri moðol ordularý gibidir. Medeniyetten uzak, vurducu kýrdýcý olmalarý, sadece onlara yalancý zeferler kazandýrmakta. Otobüste ayakta kalmama sebep, hastahanede kuyruða girmeme sebep olmaktan baþka hayatýma kattýklarý bir þey yok. Herkesin istanbuldaki kalabalýða katýlmasýna raðmen, bir mimar sinan olamamasý gibi hayatým. Hayatým istanbul gibi boþ kalabalýk. Ey kader, insanlarýn elinde köpeksin, seni üzerime salarlar. Sen büyük haz alýrsýn bundan. Ey kader, bazen bir babanýn eline tuttuðu çocuksun, bilirim ki aslýnda itsin. Ey kader, bazen bir aþýðýn eline tuttuðu sevgilisin, bilirim ki kuduzsun ve uyuzsun. Bütün kýllarýný üzerime dökmek için bahane aramaktasýn. Bütün bahanelerin adicedir. Bahane sýðýnanlar acizdir ey kader, bunu bilmez misin? Ne olur peþimi býrak. Sana ne gölgemin ne de varlýðýmýn bir faydasý dokunur. Bak kendini semiz kiþilikler olarak tanýtanlar var. Bak kendine etli butlu hayat yaþatanlar var. Git onlarýn peþine takýl. Belki o sayede bir deðer kazanýrsýn. Ey kader, býrak bu deðersiz adamý. Herkes pýrlanta peþinde koþarken, sen neden hayat çöplüðümün içinde benim peþimdesin. Ýtsin diye mi yoksa? Ey kader peki hiç düþünür müsün bu adamýn bu çöplükte ne iþi var, bu çöpleri buraya kim atar. Eðer düþünseydin, beni býrakýr hayatý bir çöplüðe çevirenlerin peþine düþerdin.