06.09.2011

Eylül

Geç saat kahveleri midemi acýtýyor.Geceyarýsý uyanýyor, sonra da
uyuyamýyorum..Baþlýyoryazma sancýsý.Bilmezdim yazmanýn bu kadar güzel / Kelimelerinse kifayetsiz olduðunu / Bu derde düþmeden önce.( Bkz. O. V. Kanýk )
Niçin yazma sancýsý dendiðini yazmaya baþladýktan sonra anlýyor insan. Öyle bir sancý ki cihan deðer.
--------------------------------------------
Ben incir reçelini çok severim. Demek sevmeyenler de varmýþ.Aytaç Aðýrlar'ýn Ýncir Reçelini izlerken bazý bölümler de kendimi tutamadým,çok hüzünlüydü.Ama iyi ki o gece tesadüf ettik.Son zamanlar da böyle yeni ve konulu bir film seyretmemiþtim.Her yer dizi .Sinema zevkimiz yok olmakta.
---------------------------------------
O kadar da dikkat ediyorum ama yine þiþti iþte bademciklerim. Annemin dolaptan çýkmýþ sütlacýna dayanamazsan böyle olur.Tiroidimle de hiç geçinemiyor boðaz iltihabý. Bu ikisi baþýma dert olacak ileri de biliyorum.Þimdilik Agumentin ve Euthyrox idare ediyor.
----------------------------------------
Ufacýk bir þey altüst ediveriyor hayatýmý.Bir hastalýk , bir telefon...
Hiç istemiyorum deðiþiklikleri . Oysa deðiþmeyen yalnýz ölüler ve delilermiþ.Kaldý ki bence onlar da deðiþir.

"Ýnsanlýk arkasýnda kalan sahilin görüntüsünü kaybetme cesaretini
göstermeseydi, yeni karalar keþfedemezdi."
Andre Gide

Önemli olan deðiþimi yönetebilmek. oYsa ben kendimi dalgalara býrakmýþ gibiyim son günlerde.Zaman denizindeki dalgalara...Bakalým beni nereye
götürecekler.

'Yirmi yaþýnda istek, otuz yaþýnda zeka, kýrk yaþýnda akýl önemlidir.' diyor BENJAMIN FRANKLIN .Ya ellilerde?


Lütfen okuyun, bakýn Ümit Yaþar Oðuzcan nasýl düþünüyor.


50 Yaþ Þiiri

Ne zaman baksam çevreme elli yýl sonra
Hep ayný gördüklerim; bir keþmekeþ, bir bozuk düzen
Bir lokma ekmek uðruna tükenmesi insanlarýn
Yaþamak ve ölmek için hep ayný neden

Sefil doymazlýk: ete, kana, paraya
Öylesi bir açlýk ki eksilmeyen, bitmeyen
Ýnsan, ezebildiðince mutlu insan, oðul
Nereye gidersen git hep o tuzak, o dümen

Küçük hesaplarla kabaran büyük hesaplar
Ve deðiþmez çýðlýðý insanoðlunun: Ben, ben, ben!"
Sen yok musun? Onlar yok mu? Biz yok muyuz?
Nereye bu gidiþ? Delicesine pupa yelken

Söyle neyi deðiþtirebilirsin ki tek baþýna
Yýldýrýrlar, sustururlar vururlar seni de hemen
Düþler bitmiþse, gerçekler bir tokat gibi inmiþse
Tek baþýna mutlu ol bakalým, olabilirsen

En güzeli sevmek diyeceksin insanlarý tümüyle
Usanmadan, bir þey ummadan, beklemeden
Ver, durmadan ver, eller uzanmýþ, baksana
Ver ki; kurulsun sofra, baþlasýn þölen

Bir yanda umutlarýn, düþlerin, düþüncelerin
Bir yanda aldýðýný geri vermez koca bir evren
Bak! Bütün aðýzlar yutmaya hazýr seni
Bir noktadan, bir lokmadan baþka nesin sen

Dönüp gerilere bakýyorum, bir de kendime
Elli yýl geçmiþ, ha gün, ha yarýn derken
Deðiþen birþey yok, bir þaþkýn benden baþka
Ýþte ayný yol, ayný kapý, ayný merdiven

Hani nerdeler? Kimi yitmiþ kimi gitmiþ dostlarýn
Bir ak saçlý anam kalmýþ yolumu bekleyen
Sabah-öðle-akþam . . . Hep o tekdüze yaþam
Ve kýrýlmýþ bir kalple yorulmuþ bir beden

Ýþte böyle geçti yýllar. bozbulanýk
Ben sevdim, ben aðladým, baþkalarýydý gülen
Ne zaman uzattýysam ellerimi, parçalandý
Mutluluk serseri bir mayýndý denizlerimde yüzen