Çaresiz insan, yapacak hiçbir şeyi olmayan insandır. Bir çarşamba gecesi sokakta oturup bağıran sarhoştur mesela. Düşünceleri fazla gelmektedir. O nedenle durdurmak ister beynini uyuşturarak.
     
     Bir metro çıkışında veya çok az kişinin geçtiği bir kaldırım taşında oturarak mendil satmaya çalışan kadın çaresiz insandır. Ne kimse bakmaktadır ona, ne de kağıt mendil almaktadır. Hayat onun dahil olmadığı bir oyundur. Küçükken herkes oynarken bizi çağırmadıkları oyunlar olur bazen. İşte o anlardaki duygularımız belki o çaresiz insanın bir ömür boyu hissettiklerine biraz yakındır.

     Çaresiz insan, bazen de niçin yaşaması gerektiğini bilmeyen insandır. Etrafındaki her şey üzerine üzerine gelirken ne tarafa gitmesi gerektiğini çözemez. Kimisi ondan bir gelecek inşa etmesini ister, kimisi dünyaya bir katkı yapmasını ister, kimisi parlak başarılar ister ama o bunları nasıl yapabileceğini bir türlü bulamaz. Bulamadığı için çaresizdir zaten.

     Çaresiz insanın da duyguları vardır tabi ki. Ama artık çaresizliği nedeniyle bunları anlatamayacak kadar eskimiştir ruhu. Hatta kendisi de anlayamaz çoğu zaman. Bazı geceler durup dururken gözyaşlarına boğulur sadece. Islanan yastık dışında tek bir iz kalmaz sabaha. Öylece devam eder çaresiz hayatına. Ummadığı yerlerden darbe aldığı için daha korkaktır hayata karşı artık. Ama çaresizliğinin asıl sebebi bu değildir. O bunu doğuştan gelen bir ceza gibi, bir yazgı gibi kabullenmiştir. Kimse değiştiremez bu çaresizliği.

     Çaresiz insan için hayat, geç katıldığı bir parti ya da arkadaş toplanması gibidir. Kimseyle konuşamadığı, eğlenemediği bir anda donup kalmıştır. Kapıya bakar, çıkıp gitmesi gerektiğini düşünür. Ama partideki diğer insanların eğlencesini izlemeye dalar sonra. Tam gidecek gibi olurken kararsız kalır. Bir türlü gitmeye cesaret edemez. Sonsuz bir atalet anındadır adeta. "Ne işim var benim burda" deyip çekip gitmek ister bu ait olmadığı dünyadan. Ama bir türlü bırakıp gidemez hayatı. Yapacak hiçbir şeyi, söyleyecek hiçbir sözü, bitmeyen hastalıklarına hiçbir çaresi kalmamıştır oysa. Onu tutan hiçbir şey yoktur. Yine de çekip gitmeye korkar. Kapıya bakar da, o kapıyı bir türlü açamaz...

Çaresizlik, umutların üzerine tamamen örtebilir mi?