Ben de seviyorum, ben de insanım
Sen de mi bırakıp gidersin canım!
Su gibi, ekmek gibi sana muhtacım...
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

“Elveda” demeden gurbete gittin,
Yirmi mevsim geçti hâlâ dönmedin.
Ya beni unuttun, ya da terk ettin,
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

Hiç tadı kalmadı baharın-yazın,
Rengi de değişti dalda kirazın.
Çaresi yok mudur böyle açmazın?
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

Şaşırdım ayları, geçmiş baharım.
Beş yıl oldu yollarına bakarım.
Senden başkasını nasıl koklarım!
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

Yeri-göğü inletiyor avazım,
Mızrabım kırıldı, çalmıyor sazım.
Sen yokken yaşamak bana ne lâzım!
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

Dediler: “Yeminli dönmez buraya.”
Düşmanı, dost bilip koyma araya.
Bekliyorum kalbimdeki saraya,
Bana mutluluğu çok mu görürsün?

Ahmet KARAASLAN
1974-Gökçeada