YANDIM

Saman alevi senin ki
Kömürden sevda benim ki.
Tutuşu veren sen,
Tutuştuktan sonra için, için yanan ben.
Korum, senin alevine bakmaktan körüm.
Uzaktan gördüğüm ışığa koşmuştum.
Nasıl yandım anlamadım.
Ateşini, yanışını uzun sürer sandım.
İyice yakınlaştım.
Sonunda yanıyorum, yanıyorsun diye mutlu oldum.
Geç tutuşur, geç sönerim.
Erken tutuşur, erken sönersin.
Ben, sen söndükten sonra öğrendim.
Söndüğün de,
Başladı asıl yangınım.
Sen bitiğin vakitte ben hâlâ yanmaktaydım.
Ağlamam yanmama, yanmam canımın acımasına,
Canımın acıması, daha çok yanmama sebep oluyor.
Sen söneli kaç zaman oldu.
Yangınım geçen zamana endeksli büyüyor.
Neyse az kaldı.
Senden çok sonra olsa da.
Bende eninde sonunda bir gün külüm.
İki gözüm..