Kuş;
sonrası soyunduk, çok uzun susarak!
Sonrası işte bildiğimiz bakir sağanak, bulut bakışlarınla çoğalarak!
Gövden; yurdum!
Vaktinden önce büyütülen çocuklar gibi,
ıslak!**
.
.
.
Sevgilim,
teninde çocukluğumun izleri... En mavi yanım senin!
Ağzı aşk kokan göğün sevişiyor bulutlarımla,
bırak arınsın miş'li geçmişim
hecesiz yağmurlarımızla
varlığın; nasibim!


Eksilmeyen zamanısın,
sende mahsur kalan baharlarımın!
Merhabaların yaralarımı ne zaman öpse
avuçların lirik bi' haziran
Sağalt acımın dilsizliğini Efsun'dan
babasız mevsim kırığıdır yalnızlığım
yüzümü işgâlinle eskiyen!

Yokluğunda,
çok öl(-dürül)düm bilsen!
Düşlerim erdemsiz karanlıklara devrilirken
uysal, kimsesiz bir cinayettim!

Adın; dirilişim
soyundukça sana
sanki şimdi daha çok şair(in)im!

Ben seni,
nedensiz
ben seni,
dinsiz
ben seni,
kitapsız
ben seni,
Tanrısız
ben seni,
ben seni,
yurtsuz
ben seni


...


**Taha Burak Ağağolu