uyku yakıyorken öpüyorum göz kapaklarımdan.
imgelerimi saplıyorum ucuzca. tanrıyı düşlüyorum,
yeşili, seni değil ama. şairane değilim biliyorum,
kafiyeyi reddedip, addedilmek üzre ilk adımı
atıyorum.
sidik misali çayımı yudumlarken ama dostane
değil, çocukluğumun oraletini görüyorum. ilk
tefsirini ruhumun terkedilip gitmek adına babamı
vuruyorum vicdanımın utanmayacağını bilerek.

ne doğru müziği tutturabildim ne de kıyak talihi.
n'apalım bize de böylesi denk geldi. henüz çamur
kurumadı, ikide bir elime yapışıyor. adem amca
diyebilir miyim ?!

olmadı. yine değil. evet bu gece de
diğerlerinin tekrarı
uyku galip gelmekte
buysa tembelliğimin
refleksi.