Bir gün gerek, zamanın olmadığı,geçmişin hatırlanmadığı.
Unutmak gerek yaşananları,her ne kadar acı versede yaşattıkları.
Soğuk olmalı heryer,donmalı hareket etmemeli duyguların,
Gitmelisin,kalbinden uzakta olan mutluluklar durağına.


Varmıdır böyle bir yer ? Sevebilir mi insanlar birbirlerini?
Belkide yoktur o durağın yolcusu,belkide yoktur aşk.
Üç harften ibaret bir duygu gibi görünse bile gözlerine,
Ömür dediğin uzun bu yolda yaşatmaz sana dününü,bugününü,yarınını...


Güzel düşünmek istersin,neden dersin,neden sonu güzel bitmesin ?
Yürüdüğün yola bile bir kusur varken,karşına çıkan ilk tümsekte vazgeçersin.
Sence bumudur aşk ? Ömrünü feda ettiğin,değerine paha biçemediğin.
Daralırsın,bunalırsın, nefes alamazsın her başını yastığa koyduğunda.


Susmak susatmaz seni ama belki susarsın susmayacak sevdana.
Karalanıp buruşturulmuş bir yaprak gibi olmuştur belkide kalbin,
Belkide gözlerin kuruyacak,ağlamaktan değil,onsuz gülümseyememekten.
Bağırıp çağırmak geçecek içinden, neden sevdin, neden ağlattı diye.


İsmini hecelersin,hiç bitmez dudaklarından dökülen nağmeler.
Kulaklarında çınlar,sevdanı bitirip,kalbini kıran o sözler.
Olsun dersin varsın olsun, yeterki o tebessüm hep yüzünde dursun.
Ayrılıkta olsa sonunda,dudaklarının son sözü seni seviyorum olsun.