Yine sensiz sabah oldu iþte
hala uykum var aslýnda
gece yine uyandým bir kaç kez
telefonuma baktým
belki senden bir mesaj gelmiþtir diye
umut iþte, sadece ihtimalsiz bir umut
sonra sarýldým yine sen diye yastýða
her zaman olduðu gibi yani
beraber uyuduk öylece sarmaþ dolaþ
omuzlarýmda anlamsýz bir aðýrlýk var
kafamda yerinde deðil zaten
aklým fikrim sen oldun
düzelemiyorum ben
hiç iyi deðilim

Þuracýkta kývrýlýp
ve bütün gün öylece kalmak geçiyor içimden
özlemin çok fazla birikti taþmak üzere
göðsümdeki acýdan anlayabiliyorum bunu
ve ne kadar dayanacaðým bilmiyorum
elimi kolumu baðladýn en son söylediðinle
senin uçuruma gitmene göz yumamam diye
boþ boþ kendimi bitiriyorum

Senin için çekilen çileler
h e l a l o l s u n canýna

Ne çok þiir yazmýþým yokluðunda meðer
her konuþmak isteyiþimde kalemi aldým elime
sen diye karaladým saatlerce
sesini o kadar çok özledim ki
anlatamam
hele duyunca eridiðim gülüþünü
aklýma geldikçe sýzlýyor içim
ve sancýyor her yerim sensizlikte

Sen nasýlsýn?
Meraktan öleceðim söylemedi deme
ayrý ayrý çektiðimiz acýlar bitsin diye dua ediyorum
ve bu acýlar sonunda, güzellikler bizim olsun istiyorum
sende ister misin bilmiyorum ki
belki de yokluðumun önemi yok artýk

Neyse kalkýp bir çay koyayým
iki tane de bardak
sen gelirsin belki...
…
30 Mart 2013

Rasim Yýlmaz