yaz dedi kalemim...
her şiir deli divane gezer sahibinin yüreğinde


yaz dedi kalemim
gözleri kara olsun şiirinin
bir gözüne sis çöksün
kurşun yağmurlar uzatsın saçlarını
diğer gözünde zifiri karanlık
geceyi ve gündüzü bölsün
yaralarında buz
kemiklerinde kar
ağzındaki mühürle herşeye isim taksın
tüm dünyaya aykırı rüzgarlara yön verip
saplansın özgürlük bayrağı
kalbi kırık zihin fukaralığına


insan en çok kendisinden korkmalı
o korku hiçbir korkuya benzemez...


ey ışığımı tutmak için sesini toplayıp temizleyen çekirge
gök gürültüsü patlamasıyla içinde heyelan kopan
şaha kalkmış at
bu kaçıncı ölüşüm
kaçıncı dirilişim
umut değil midir taşlanmış ruhumdaki çakıl taşlarını ayıklayan
aklımın karıncaları oy birliğiyle kırmak isterken kaburga kemiğimi
gecenin gırtlağında kötü huylu tümör
tanrının gölgesinden kaçan
dar ve geniş zamanlara kanayan yarayım
sakız çiğnemekten hoşlanmadım
acıyı çiğnemekten hoşlandığım kadar


aşk sinek vızıltılı çakma bir devrimdir
sağ kalan devam edip gider


bir serçe ürkekliğiyle
ruh odalarımda çocukluğuma karışan hüznümle
nicedir kaçıyorum zenci kedilerin gözlerinden
birbiri ardından uzun eşek oyunuyla geçen günler
saçma sapan ihtimallerin yüreğine yüzükoyun düşüp
agzı açık kalmış hikayemin dudaklarını kanatıyor
ey kirletilmiş bakışlarımla yüzündeki en uzun çizgiden
çarpık bacaklarımla geçtiğim
kuştan kuşa hicret eden aşk
kopuyor kalbimin parmakları
iki yemin arası bir söz ver bana
şekersiz bırakmayacaksın dudaklarını


yaz dedi kalemim
sütü bozuk kaderin ak kaşığıyla besleme beni
ne imgeden yana ol
ne de tarihin toprak kokan sayfalarından
takvime bakmadan
adaletin keskin diliyle tut duvarlara vur beni
dil bilmeyen suskunluğunla gel yüreğime
bırak tarifini arasın yüzme bilmeyen sevdalar


yaz dedi kalemim
her şiir bir ateşböceğidir
yanıp yanıp söner


Sevdambeyaz
Sevda Gencer
05.10.2013