Çetin bir kýþ ve zalim bir hayat vardý dýþarýda
Bayat ekmek kuyruklarýnda taze ekmek düþleriyle doyurdum karnýmý
Hýrkamýn kaçan ilmeklerini çitidim titreyen parmaklarýmla
Çocuklarýma minik kazaklar yaptým.
Acýkmazdý ve üþümezdi anneler
Ben çocuklarýma hep bu masalý anlattým

Yakacak odun kalmayýnca,
Genç Werther'in Acýlarý’yla yaktým acýlarýmý
Milena’nýn mektuplarýyla ýsýndým
Uzaktan Aþk yanarken sokuldum iyice sobaya
Ben aþka ilk kez bu kadar yakýnlaþtým

Doksan dokuz ismi ile yalvardým Allah’a
Doksan dokuz duam doldurmadý bir tasý çorbayla
Suya ekmek doðrayýp þekerle tatlandýrdým
Ben bu hayattan hiç tat alamadým

Komþularýn karyola gýcýrtýlarýný dinlemekle geçti gecelerim
Çift kiþilik yataklarda ben hep tek yattým
Onlara nispet olsun diye
Bazý geceler sabahlara dek
Boþ karyolayý salladým


Yüksek binalarýn bodrumlarýnda oturdum hep
Nilgün’ün hayata çakýldýðý yüksek evi
Bir tüpüm olmadýðý için
Sylvia’nýn fýrýnýndan sýzan gazý kýskandým
Yaþayanlara deðil ama
Ben hep ölümü baþaran kadýnlara hayran kaldým

Çetin bir kýþ vardý kapýmda ve zalim bir hayat
Ýki çocuðumla içeride mahsur kaldým
O yýl ben
Tanrýnýn varlýðýna inanmayý býraktým