Bu aralar gelgit ruh hallerine yetiþen bir Hýzýr gören oldu mu aranýzda?
Ruhu sükunete kavussun diye siramizi bekleyenlerdeniz. Peki sýra beklemek haricinde, kendi iyiligimiz için neler yapýyoruz?
Nasýl sakinlesiyor, tebessumleri karþýlamak için ne gibi hazýrlýklar yapýyor ya da sabahlarý uyanabilmek için hangi itici güçten destek alýyoruz?
Okurken herkesin kafasýnda, muhakkak birþeyler imgelendi. Eger imgelenen sey maddi boyuttuysa, ne yazýk ki kaybeden tarafta olduðumuzu rahatlýkla söyleyebilirim.
Son günlerde cüzdandaki boþluk, içsel devinimlerin engelleyicisi. KOB denilen iþletmelerin dengesi varolan ekonomiyle sarsilirken, kiþi ayarlarimiz eksilere gitmeye meyilli.
Aklýn kustahligi ve birey lüks çýkarýmý birleþince vicdan sömürgecilerin ortaya çýkmasý, beklenen olasiliklardan yalnýzca biriydi.
Deneyimleimizden kötüleþme çýkarýmýný elde ederken, birkaç noktayý gözden kaçýrýyor olabilirmiyiz?
Baþarýlý bireylerin, krizi fýrsata çevirmek söylemi dönemini yitirmiþ olmalý. Yeni söylemler gerek bize. Hazýr bunca kayýp kapimizdayken bizlerinde belki, ceplerimizi doldurmak yerine, beyin ve ruh doðumuna ulaþma vaktimiz gelmiþtir. Ne dersiniz?
Belki yutan sisteme inat, aramýzdan birinin toplum faydasýna doðacak fikri oluþur.
Çok konuþmaktan eyleme geçilecek dönemlere...
SAYGÝLARÝMLA!