Anılmaz olmuştu hiçbir tarafta
Kazılmıştı adeta tarih sayfalarından adım
Dövülüp, çiğnenmekten öldüresiye
Sökülmüştü iflahım...

Çaresiz, çok zor
Mümkün değil diyorlardı felahım..
Halime ağlamak göklere düştü
Birden bire ısındı her tarafım...

Bir bir iyileşmeye başladı
Derman bilmeyen yaralarım..
Ve bir bir düzelmeye koyuldu
Bozulmuş manzaralarım...

Acı olmaktan çıktı çoktan acılar
Dinmezdi, dindi sancılarım...
Silkindim yavaş yavaş
Kalktım dimdik kıyama
Bu defa kesin kararım!...

Söküldü azmimden
Ruhumdaki paslı kama
Korkuyla yerlere düştü
Hesabını mazinin bildi ki sorarım!?

Fikirlerim şaha kalktı
Güneş görmüş tohum gibi
Isındıkça toprağım
Meşale kanım aktı...

Billurlaşırken dimağım
İstiklal melodileri çalmaya başladı
Şafak sökerken, şafağımda
İlahi kasideler dudağım...

Kahramanlık türküleri söyler
Boynu bükük başaklar
Dağılıyor hicran sağanağım...
Vazife serdengeçtilere düştü
Artık yere bastı ayağım...

Zulüm uykusundan uyandım
Kıpır kıpır her tarafım
Heyecanımdan ruhum tepeleme sevinçli
Gözlerim billur billur görüntü
Yanımda çevrem, etrafım

Bitti nihayet sancılı çöküntü
Diyemez kimse pörsümüş, döküntü
Diriyim, kıyamete dek sağım
Gökyüzü düğünü mazisinden
Kanıma cemre düştü
Nur ile doldu acılı, ağıtlı sabahım.

1997 "Kanıma Cemre Düştü" adlı kitabımdan