Vedâ…dâvet eden, ağırlayan yok!
Nerde benim için fedâ olanlar?
Yolculuk başladı, uğurlayan yok!
Gam eker özüme dostken solanlar…

Ayrılık vaktinin resmi çizilen
Kalbime. Canımdır hükmen ezilen
Sevinen çok, yoktur bir tek üzülen
Hislerimi tahrip eder gülenler…

Gözyaşım sel, çiçek yollayan hani?
Gözlerim arar, el sallayan hani?
Depreşen yaramı külleyen hani?
Perçinler kalbime hüznü bu ânlar!

Hemen, şimdi; yoksa, yok hiçbir zaman
Kimleri uğurlamadı bu liman?
Dilemek faydasız kötüden aman
Giden üzgün, sevinçli mi kalanlar?

Çekilmedik acı var mı? çekeyim
Dikilecek elem varsa dikeyim
Herkes için ben boynumu bükeyim
Verin, gökyüzünde çıksın îlanlar

Hayat umutların elinde heder
Gözyaşı, mahzunluk, acı ve keder
Yolcunun her biri bir yere gider
Ayrılıktan anlamayan ne anlar?

Rota yaşamaksa, dümen ne yana?
Göçecek, kim konmuşsa bu mekana
Arif anlar gözden, söylenmez mânâ
Bilmeyen konuşur, susar bilenler.