ne başka ülkeler
ne de başka şehirler vardı benim için
uzak mahalleleri bile canım çekmezdi
öyle münzevi geçerdi ki zaman kalbimden
ömrüm kaybolup yitecek sanırdım bir serap gibi
dalacak bir düş ararken yollarda
aniden...

çok az şey var hatırladığım çocukluğumdan
belki de kayda değer bulmadı hiçbirini belleğim
uçmayı bile hayallerime çok görmüş olmalı
bir derviş sessizliğinde yaşadığım zaman
ürpertiler var geçmişten hatırladığım
evlerinin önünden geçmiştim hoşlandığım kızın
belki bana bakıyordur şimdi diyerek
zeytin gözleri geçmişti gözlerimden
birinde acı düşmüştü ilk kez yüreğime
karabaşı öldürmüşlerdi bir akşam üstü
ilk duyguydu hayatımdan eksilen
ve ilk sancılı heyecan evimizi yakışım
beş aylık kardeşim beşikte uyurken...
neler yapmaz ki insan yalnızken?
ve yıllık mutat köy'e gidişler
daha çok sessizliğe
daha çok yalnızlığa
ve daha çok korkuya ki
gezemezdim yalnız başıma
başıboş köpekler yüzünden.

hala alışamadım engin denizlere
sevemedim bir türlü uçsuz bucaksız suları
bir bardak içinde daha anlamlı su
veya bir göl manzarası içinde
göl yerinde, yeşil yerinde, mavi yerinde.
sevemedim aniden kabaran kalabalığı
bu kargaşa içinde benim işim ne!

ne başka ülkeler
ne de başka şehirler vardı benim için
uzak mahalleleri bile canım çekmezdi.
öyle münzevi geçerdi ki zaman kalbimden
ömrüm kaybolup yitecek sanırdım bir serap gibi
dalacak bir düş ararken yollarda
aniden...