kapa gözlerini pablo *
karþýsýnda durduðun resim
boþluðun alnýnda tutunduðun daldýr
biçimsel bir örgü deðil bu tablo
açlýðýný çoðaltan hüznün adýdýr.

þiire doladým damarlarýmý pablo
nicedir beyaz zambaklar açýyor kalbimde
gölgem içime doðru yürümekte
sabahlar büyütüyorum gecenin rahminde

kendi halinde duraksýz bir ürpertiyim ben
ruhuma iþaret etmekten yorulmaz parmaðým
unutulmuþ maðaralarda bir sarkýt gözlerim
damlalarýn cýlýz sesi kadar yalnýzým.

aþk yýldýzlarýný kaybeden geceymiþ
gündüz artýðý sahte ýþýltý.
aþk gevþek bedenlerin diliymiþ.
iftira uçurdu yamaçlarýmda
gökyüzünde süzülüþüm sahteymiþ pablo
kara çalmak istediler kanatlarýma

toprak acýkýr çalýmlý adýmlardan
sen ey aðzý ceset dolu insan
bak iþte kanatlarým saf siyah
yaban bir sevda dolanýr damarlarýmda.
bilirim Tanrýyý çalýmlayamaz insan

boþverelim pablo koþmaya devam
bak bugün benim doðum günüm
arsýz suretleri sildim hayatýmdan
bu karþýmdaki soyut tablo
seni getirdi bana geçmiþ zamandan
gözlerini aç pablo gör iþte
hayat fýþkýrýyor hüznün kaynaðýndan




*pablo PÝCASSO
'SANAT HÜZÜN VE ACIDAN KAYNAKLANIR'

Engin Kahraman