Çiziyorum aşk’ı yüzüne,

Sırlanmış aynalara düşen telaşın,

Şehrin çıplak sokakları gibi suskun..

Önce,

Seni sevişim geliyor aklıma,

Olduğun gibi,

Sonra,

Çekip gidişin kaç zamandır,

Menfur bir acı,

Saplanıyor yüreğimin zırhına,

Çatlamış bir mevsim sızısı..

Ama önce,

İnancım kadar gerçek,

Seni sevişim,

Makaslanmış gecelerin koynunda,

Daktilo edilmiş bir unutkanlıkla..

Uykusunda,

Sayıklayan bir düş peşinde,

İsmini karaladığım kağıtlar,

Bin kere pişman,

Kaç deli sevdadan daha yalan,

Daha gerçek şimdi,

Ellerin,

Ellerin ki,

Öpülmemiş bir sonbahar..

Öyleyse ben,

Gidiyorum,

Sanki bu hayattan daha yarım,

Yasak bir umudun,

Yalnızlığına bırakıyorum kendimi,

Yalnızlığım dilinde,

Yazıyorum aşk’ı gözlerine,

Gözlerin ki,

Bakmaya utandığım..

Önce,

Kaldırımlar üzerinde,

Aşklar buluyorum,

Işıklar yakıyorum,

Baştan başa bir hayat,

İnsanlar tutuyorum henüz kaydı girilmemiş..

Sonra,

Yürüdüğün yolları,

Baktığın vitrinleri sayıyorum,

Payıma düşen sabahların,

Uyanışı ezberimde..

Tek pencereli odamda suskun,

Mevsimsiz bir Eylül yaslanıyor duvarlara,

Bıraktığın zamanlara,

Diniyor yağmurlarım..

Çiziyorum aşk’ı yüzüne,