Ve....
son yaprak ağaçta asılı kaldı
çiçekler nazlı nazlı salınamadı akşam güneşine
yıldızlar göz kırpmadı
bulutlar sanki donup kaldı zamanın bir köşesinde...
sanki dünya durdu, sanki yoruldu
herşey siyah beyaz bir fotoğraf karesinde sıkışıp
kaldı
bir fotoğraf ki, görmediğim gözlerinden yansıyor
umut denizlerinin karşısında dimdik bir kadın
silüeti...
kolları iki yana düşmüş, göğsü öne doğru kabarmış
saçları az evvel esen delice rüzgardan dağılmış
ve öylece savrulurken perçemleri,
tel tel yanağını, boynunu sarmış...
yüzünde bir gölge, siması seçilmiyor
bu fotoğraftaki tek renkli şey
mühürlenmiş, kıpkırmızı dudakları
yağdı yağacak gözlerinden isyan yağmurları
hava soğuk, hava nemli
hava buruk buruk bir hasret kokuyor...