bir akşamdı
penceremin önünde sensizliğe bakıyordum
kapalıydı pencerem açılmıyordu
ben içiten içe ağlıyordum
pencerem dıştan ağlıyor
buğulanıyordu
gökyüzü renkten renge girmişti
avaz avaz bağırarak sessizliği yaşıyordum
bir akşamdı
sessizdim
sensizdim

bir akşamdı
sıradan akşamlar gibi
ama hiçte sıradan olmayan
senle sarıldığım akşamlara benzemeyen
hasretinin yol kestiği
pusu kurduğu
senin hiç uğramadığın bir akşam
hasretinin alev alev yandığı
alev alev yaktığı bir akşamdı
yanıyordum
sensizdim

bir akşamdı işte
kafesteki kuşların sensizliği ötüştüğü
sevdanın parmak uçlarıma kadar ulaştığı
yağmurların yüreklere işlediği
bütün bombaların piminin çekildiği
bir sadık pencere
bir sevda
ve bir yanan yüreğin bulunduğu
bir akşamdı
seviyordum
sensizdim

bir akşamdı ki
resmin gölgeme takılmıştı
adreslenmişti bütün arzular
bir nisan gecesiydi sanki her an
yağmurmu daha çok ıslatıyordu
yoksa sevdama ağladığım gözyaşlarım mı
yüreğimi
bilmiyordum

yalnızca seni istiyordum
seni bekliyordum
bir akşamdı
seni seviyordum
sensizdim....