Hasret ile yanar iken
Deli gönül yara küstü
Gül bitmezken bitti diken
Gelmeyen bahara küstü

Gönül hapis , gönül sürgün
Ağlar yorgun , güler yorgun
Onsuz bile o na vurgun
Serden geçti sere küstü

Hayallere dalar gider
Kendi bulur kendi eder
Yaza , kışa hep kin güder
Güneş , yağmur , kara küstü

Sever güler sever ağlar
Duraksızca aşar dağlar
Geçti gitti güzel çağlar
Geçen çağlara küstü

Gönül bir kor , gönül ateş
Onsuz kalmak idamlara eş
Urgan oldu kahpe güneş
Sehpalara , dârâ küstü...

Ateşe küstü , kora küstü
Kolaya küstü , zora küstü
Beladan belaya atladı gönül
Gözlerinde öldüğü yara küstü
Gözlerinde öldüğü yara küstü...