Ýþte burdayým;

Belkide korkularýmla yüzleþebiliceðim, sivildeki son bir kaç ayýmý kabusa çeviren bu sýcak, hayattan arýndýrýlmýþ yalnýzlýðýmýn baþkentindeyim. Günleri saymaktan kafam tek tek yýrtýlýp buruþturulup atýlan takvim yapraklarýna dönüyor. Yine geçen bir gün, yine düþülen bir þafak, özgürlüðe kavuþmamý saðlýyacak sona doðru geri sayým... 68 ...

Kalkýþ baþlarda 5:30; sonralarý bizde palazlandýk buradalarda her þafaðý az kalmýþ gibi olabildiðince uyumaya baþladýk. 6:00 , 6:30 derken 7:00-7:15 gibi terden uyanýyorum her sabah. - Tabi bunda Kd (kýsa dönem) olmanýn avantajý çok- Belkide uyumak tek çýkar yol burda. Saate bakmadýðýn, kafaný boþaltabildiðin ender anlarý saðlýyor sana uyku. Hayattan alýp bir kaç saatliðine seni umursamazlýða götürüyor. - ta bi rüyalardan da kurtulabilirsen-. Köy evlerinin bahçelerindeki o salaþ tuvalletlerde yer bulabilirsen çok beklemeden yüzünü yýkayýp traþ olabiliyorsun. Traþ olurkenden de traþ býþcaðýný ve köpüðünü olabildiðince hijyen þartlarda korumak için þortunun cebine yada olur olmaz, el deðmemiþ bakir yerlere koymanýn yollarýný arýyorsun. Ýçinde yine bir karamsarlýk. Çünkü önünde geçmesi gereken koskoca bir gün, boðuþman gereken bir yýðýn insan var. Bu günüde atlatýrsan o takvim yapraklarýndan bir tane daha buruþ turup atýcaksýn hayatýnýn hiç yaþanmamýþ boþluðuna doðru.
Gün içinde defarlarca telefonla boðuþmalarda cabasý. Acaba öbür dünyadan sana gelmiþ bir msjn varmý. Her defasýnda bir umut. Biraz bekliyosun, hani olur ya hemen açýlýnca gelmez mesajlar; bi 5 dk geçsin belki düþer banada milyonlarca mesaj arasýndan bir tane diye umuyorsun. Ama her geçen saniye ile birlikte umudunda yitikleþiyor. Artýk bir kaç saat sonra ki vardiyaya saklýyorsun umutlarýný. Her açýþ yeni umut, bir o kadarda üzüntünün baþlangýcý. Bazen sevdiklerin boþa çýkarmýyor umutlarýný, boþa çýkmadýðýný da cebindeki o müthiþ titreþimden anlýyorsun. Bu titreþim varlýðýnýn ve unutulmamýþlýðýnýn kalbine gönderdiði bir titreþim. Tekrar dönüyorsun iþine bir þevkle. Günler havada uçuþan kuþlar kadar hýzlý geçerken, insanlar da yerde gezinen karýncalar kadar küçük gözüküyor gözüne. Güçlüsün. O gücü verende 2 kontör.
SÜrekli yarglýyorsun kendini, hayatýný, hayatýndakileri, elinde olanlarý ve olmayanlarý. Benliðini diðer insanlarla karþýlaþtýrýyorsun çevrendeki,bazen þükür derken , bazen üzülüyorsun. Gecenin sessizliðinde, düþüncelerini sanki bir kurþun sýkýyormuþ gibi doldur boþalt yapan askerlerin sesleri son veriyor Ya da yanýk yanýk türkü mýrýldanan bir 4 de 1 in sesi. Bazen senden bir sigara koparabilmek için olur olmadýk muhabetler yapmaya çalýþan kaporta iþcisi.Ama hepsinin beklentisi o. Hepsi o günü bekliyor. Dýþarda hiç biþeyi , bekleyeni olmayanda o günü bekliyor, bir çok þeyi býrakýp gelenlerde.Tek ortak özelliðimiz hepimizin. O gün gelecek diyoruz. Sanki yeniden doðum, sanki tedavisi olmayan bir hastalýðýný çaresinin bulunacaðý bir gün, belki "ama" birinin hayatý tekrar göreceði "o" gün. Sevdiklerine, özlemlerine, bekleyenlerine karýþacaðýn "o" gün. Hepimizin ortak yaný.
Hayaller kuruyosun bol bol. Okuduðun kitaplardaki kahraman oluyorsun kimi zaman. Sen erkek, sevgilin kadýn kahraman. Kafanda bir filmi çekiyorsun her geçen sayfalarla birlikte. O kitabý yaþýyorsun. Sen esas oðlan, aþkýn da esas kýz. Kitapla buluþturuyor sizi. Kitaplara en yakýn dost derlerdi sivildede pek inanmazdým ama burada gerçekten beni en çok eðlendiren , uzaklara götüren, teselli eden en yakýn arkadaþým oldu. Bazen sohbeti bitmesin diye aðýr aðýr okuyorum onlarý, erken býrakmasýnlar beni diye sayfalarý 2 þer kez okuduðum anlar oluyor. Ben bitiriyorum onlarý , onlar beni deðil...
Bazen anlatacaðýn çok þey oluyor, bir dokunsalar aðlýyacaðýn , haykýracaðýn saniyeler geliyor. Ama kime? Bakýyosun etrafýna aslýnda yanlýzlýðýnýn farkýna varýyorsun. Kalem kaðýt alýp yazmak istiyorsun, ama ya ellerin terden kaðýdý eritirken buluyosun kendini ya da yüzleþmekten kaçýyosun gerçeklerle. Gerçekler acýtýyor insaný. Bazen bir perde insin istiyorsun gözüne ve beynine. Örtsün saklasýn istiyorsun gecenin karanlýðýnýn bir çok kirliliði ve bitmiþliði sakladýðý gibi. Tekrar uyku diyosun ama ne mümkün. Makine çarklarýnýn çalýþmasýný andýran dolap sesleri, karanlýk bir gecede çakan þimdik gibi açýlýp kapanan beyaz florasan engel oluyor tüm bunlara.
Bazen yinede burayý seviyorum. Anlatýlmayaný anlatýyor burasý sana. Belki hiç gelmesem anlayamayacaðým þeyleri çakýyor kafama birer birer. Bazende anlýyosun hayatýnýn ve hayatýndakilerinin deðerlerini. Bazende kendi deðerin þekilleniyor bir ebru çalýþmasý gibi denizin üzerinde. Dalgalarý seyrediyorsun saatlerce, belli bir sistemeatiði varmý salak salak çözmeye çalýþýyosun onlarý. Dalgalarla konuþurken buluyosun kendini arkanda bir týkýrtý duyunca irkiliyosun aniden. Allahtan çoðu zaman "Çakýr" bozuyor bu sessizliði sallanan kuyruðuyla. Gülüyosun ona bakýp kendine. Acaba ne düþünüyor diye.
Son 68 gün. 2 ay 8 gün. 1632 saat. 97920 dk. Sayým devam ediyor. Eriyor günler avcunda. Senin savaþýn onlar erirken kaskatý , daha güçlü , yýlmadan durabilmek zamanýn önünde. Ve bu süre sonunda buraya geldiðinden kimler varsa yanýnda onlarý yanýnda görebilmek savaþý. Tabiki eðer onlar seni yanýnda göndermek isterse þansýn olucak. Bekliyorum sivil hayatla YÜZLEÞECEÐÝM günü. Ýçimde hep olan bir umut, gönlümde vuslatla...