(Aðýrlaþan göz kapaklarýmýn iftirasýdýr uyku
Ve en hazin bekleyiþtir;
gün ýþýðý kokan rüzgârlar boyunca susmak!)

Geceyi sýra sýra dizdim beþiðine,
Baþýmýn yarýsý dizlerinde
Uyut beni aþk yarasý.
Dök içini içimdeki boþluða...
En sýradan duruþlar beðen yalnýzlýðýma.

Hançer izi ister iki dize arasý,
Dilimde þiir mürekkebi demir tadý
Unutmaya geldim yaslandýðým kan duvarlarýný
Avut beni aþk yarasý.

Zaman dediðin kurþunsuz yaralarýn merhemi,
öpülmeyen dudaklarýn sus payý...
Her günü bir öncekine ufalayan haraç arsýzý.
Bense bir küçük vazgeçiþim...
Barut isi ile yaktým avuçlarýmýn kýnasýný
Bolca tuz bastým bastýðýn yollara
Hazýrým denizsiz sonbaharlara,
Vereceðin alt tarafý diþ kirasý
Doya doya kanamadan,
Acý acý kanatmadan düþme dipsiz kuyulara
Doyur beni aþk yarasý.

Ne yapsak açýlmýyor o bembeyaz sayfa
suya sabuna dokunmadan...
Ellerimiz kirli,
Aþklarýmýz katran.
Ne yapsak limana varmýyor en yaþlý gemiler
Güvertesiz kalmýþ; yorgun yürekli...
En korkak gülüþlerle kaderlerini bekleyen
Ellerinde suya bastýklarý ölü gözleri
Korkuyorum çok;
Sar beni aþk yarasý.

Al yanaklý çocuklarýn mezar bekçisi þimdi;
Anýlarýn kesik süt kokan gelinliði.

Benden sana ne fayda,
Unut beni aþk yarasý...