Artýk yazýlabilecek ne kaldý geriye bilemiyorum.Herþey söylenmiþti, yýllar öncesinden esen bir yel gibi yakmýþtý yüzümüzü bu katran karasý acý.Paylaþmak isteyen de yoktu, anlamak isteyende…Kendi halinde yalnýz kalmýþtý acýmýz.Ellerimizden tutan da yoktu, GÖZLERÝMÝZÝ ISITAN DA...Dýþarýsý buz, dýþarýsý zemheri, dýþarý bir bize soðuk ve kapýlar buzdan kilitlerini BÝR bize çevirmiþler gülüyorlardý.
Anlamsýzlaþtým artýk; ne kendimi tanýyabiliyorum ne de bu insanlarýn üreme içgüdülerinin tavana vurmasýný… Nedendir diyorum, neden? Zaman verilecekti hani, zamana karþý bu yarýþ niye? Hani sen ne kadar korkusuzdun? Korkunun krallýðý benimdi,BENDÝM, sen yanýmdan es geçen kervancý baþýnýn kýzý.Uzaktý yolunuz biliyorum. Zaman dardý, yýllar çabuk geçmekteydi ve sen…Anlýyorum kervan büyük þehirlere yol almalýydý ve içinde sen olmalýydýn.Çünkü sigortasýydýn SEN bu yolculuðun. Tüm malý, caný sana emanetti bu göçebe yolcularýn. Yazýk her yol bitecek, her yol sona varacak ve sen olsan da haramiler kervana saldýracak, sen olmasan da… Koruyamayacaksýn bir tekini bile, bir tekini bile alamayacaksýn vahþetin elinden….Ama sen bu lisanslý kervanýn derme çatma duygularýný ne kadar da büyüteceksin içinde. Ne kadar onlarýn hayatýný yaþayacaksýn, ne kadar ?
Aðladýklarýn senin için hiç aðladýlar mý? Senin için ne yaptýlar bu lisanslý, hatta yüksek lisanslý bu kervanýn yolcularý…Olsun sen olmalýsýn bu yolculukta ne olursa olsun, deðil mi? Sen sigortasýn, sen….Taný artýk kendini, sana bakan yüzlerin diðer yanlarýný. Sen varmýsýn o diðer yanlarýnda hayatýn? Anla artýk anla ! Hem beni, hem kendini…