Peşimden beni sessizce takip eden bir gölge gibi acılar,kahırlar....Bazen bir hamleyle önüme geçip,benden dahada öncelerde yürüyen.....
Ve benim umarsız,hiç hesap sormaksızın peşinden gittiğim yada beni peşinden sürükleyen.....
Önüm ardım acılarla sarılmış...Güneşin bulutun arkasındaki durumuna göre....Ya önüm yada ardım kuşatılıyor.Acı,kahır siz bir gölgesiniz beni bırakmayan...Benim suretimden daha büyük ve daha iri....Zaten beni vuruşlarınızda öyle değil mi?Daha büyük,daha acıtan ve daha dayanılmaz.
Yüreğim hayatın hep alacakaranlık halini yaşadığından olsa gerek peşimi bırakmıyorsunuz...Belki güneş,sen mutlu insanlara sıcaklık veren,aydınlığınla onları sevindiren...Belki sen girsen hayatıma...Banada aydınlığından bir zerre versen....Küçücük bir ışık demeti...O zaman bu gölgeler kaybolur,çekip giderler yaşantımdan...Takip etmezler beni yada peşlerinden sürüklemezler....
Çok garip.........
İçimdeki bu garipliği çözemiyorum.Kendime en çok yardımı dokunacak yine kendimken,bana benden başkasının yararı dokunamayacağını bilirken...Tüm yardım çağrılarına kapatıyorum yüreğimin kapılarını....
Peşimden beni takip eden birsürü kahrın gölgeleri olsun,yüreğim hep alacakaranlık halini yaşasın hayatın...Ama daha çok karanlık halini yaşasın diye amansız uğraş veriyorum....
Bir ışık zerresinin gözlerimi kör edercesine içerilerime süzülmesine engel oluyorum...Kısıyorum gözlerimi,kapatıyorum karanlığa...
Bir çok oyunu hep beraber oynatıyor hayat bana...Gözlerimi bağlıyor önce ve acıların içinden mutlulukları bulmamı istiyor...Ama mutluluklar bana ebe deyip kaçıyorlar..Sonra önüm ardım,sağım solum sobe deyip bir duvara yaslanıyorum...Doğduğum andan ölene kadar bilmem kaç basamaklı sayıları sayıyorum hep...Arada nereye gizlendiklerini bilmediğim mutlulukları bulmak için saymaya ara veriyorum.Mutlu insanların tebessümlerinin arkasında arıyorum mutluluğu,sevenlerin o birbirine aşkla bakan gözlerinde,bir annenin yavrusuna söylediği ninnide,o ninnideki hoş seste,ince titreyişte...Gizlendiği yeri bilmeme ve sobe dememe rağmen inatla çıkmıyorlar onu barındıran tebessümlerde,gözlerden...
Ve ben yine başlıyorum saymaya...Kaçta kalmıştım?...Bilmem unuttum...Baştan başlasam ne çıkar ki?...Değişen ne olur ki?...Ebe yine ben,değişmeyen yine ben...Mutluluğu sobeleyemedikten sonra...Başlıyorum biir,ikii,üüç....
Hayat bundan sonraki oyunumuzda yine körebe ...Unutma olur mu?