Hiç görmedim seni
Hep beklemişim, yolunu gözetlemişim
Mihmandar olmuşum rüyalarımda sana,

Sen düşlerimin yolcusu!
Vefakar değilim Kıtmir kadar
İzleri ansızın kaybolanlara,
Rahmet de değilim yağmur kadar toprağa,
Ama fıstık-i yeşil umutlarımla da
En zifiri gecelere doğan bir Nur olabilirim,
Bilmem hangi yeşil yol
Ulaştırır insanı Kaf dağına
Ve Kaf dağının Zümrüd-ü Anka kuşuna,

Sen mavi ada!
Bir gece yürüyüşünde
Görebilir miyim O’nu?
O’nunla el ele tutuşup
Çıkabilir miyiz süreyyaya?
Ramak kalmış diyorlar hani senin o muştuna,
Şafak da karanlık değil bu geceler yurdunda,
Güneş seher eşiğinde
Ve doğarken gülen bir bebeğin sesi gelir ilk kez..

Sen Isparta gülü! Hiç üzülme,
Boşluğa hiç resim çizmedim,
Mona Lisa’yı kıskandıran elinle
Siyah bir nurla da ben yazıyorum umutlara:
“Üç vakit sonra, inan ki bana adı: Bahardır” yılların..

Sen rüzgar gülü!
Bir bahar türküsü dillerde gezer,
Masalların yalanı biter
Ve biter Büyük Sahra’dan esen sam yeli,
Ilık bir sabah rüzgarı yelinde
Burnumda bir toprak kokusu
Ve bir Yağmur’un tadı boğazımda..

Sen umudun adı!
İsa ölmedi,
Madonna; Meryem’in ellerindeki çocuk,
İkiz Bebek’lerin kefensiz naaşı!..
Amerika’nın yoksul ve kara yüzü Harlem
Harlem’in kanlı yaşı; Malcolm X
Çikolata renklilerin kahramanı; Malcolm X,
Yazıyorum aha buraya on dört - yirmi dört (14-24):
“Üç vakit sonra, inan ki bana adı: Bahardır” yılların..

Sen yüreğimdeki sesin bestekarı!
Beethoven’in Kader’ini kıskandırdın,
Alışılmamış bir dünyada
Manhattan’ı kıskandırdın,
Hiç görmedim seni,
Yapma bebeklerin hıçkırığı var düşlerimde,
Ellerimde ruhsuz naylon çiçekler,
Seni özlemişim yine
Ve rüyalarıma geleceğin günü..

Sen Isparta gülü! Hiç üzülme,
Denizin bulutlarına verdim umutlarımı,
Sabah yıldızıyla çıkmışım yolculuğa
Sakın sanma on dört - yirmi dört (14-24)
Seni unutmadım,
“Üç vakit sonra, inan ki bana adı: Bahardır” yılların..