Bu gün sevdiğim bir arkadaşın isteği doğrultusunda ; MUTLULUK üzerine yazmak istiyorum….

Mutluluk nedir ?
Kim mutludur ?
Gerçekten mutlu olan var mıdır aramızda ?
Mutluyum diyen yalan mı söylüyor çevresine ?
Mutsuzum diyen kendini mi kandırıyor ?
Mutluluğu hiç tattık mı hayatta ?
Mutluluğun tarifi nedir ?
Nasıl bir duygudur ki herkes ona sarılıyor veya saldırıyor ?
Hiç düşündünüz mü sizi ne mutlu ediyor ?
Arkadaşlarınızın kuyusunu kazmak mı ?
Bir kimsesize, bir işe ihtiyacı olana yardım mı ? yoksa, adam sende sürünsün, bana ne demek mi?
Mutluluk bence sonsuz sayıda odası ve tabii ki kapısı olan bir evdir.Mutluluğun derecesi bu kapıların açık olanların, kapalı olanlara olan oranıdır.
Ne kadar çok kapı açıksa o kadar mutluyuz aslında, ne bir fazla ne bir eksik.
Mutluluk aynı zamanda insanlarla aramızdaki mesafe ile doğru orantılıdır. İnsanlara ne kadar yakınsak o kadar mutluyuzdur ve ne kadar uzaksak, mutluluktan da o kadar uzağızdır.
Ve sonuçta mutluluk açılan kapılardır. Açık kapıların sayısı kadar mutlu oluruz.
Bir merhaba demek için,girmeleri gerekti sıraya.
Bize çok ihtiyaçları olduğu zaman meşguldük , not bıraksalardı eğer arardık !
Sınavda en iyi notu aldıklarında, bir işi yapabildiklerinde, hatta sevdiklerinde gözlerindeki pırıltıyı göremedik. Doğum günlerinde bir küçücük hediye bile veremedik.
Canları yandığında, zor anlarında, dosta ihtiyaçları olduğunda, ağlamak için bir omuza ihtiyaçları olduğunda, bize koşamadılar nefes nefese, oysa ne kadar hasrettiler bir dost sese, nefese.
A !!! Görüşürüz tabii ne demek…ya cumartesi, ya Pazar mutlaka diye kaçırdık nişanı,düğünü. paylaşamadık o en coşkulu anlarını, seveceğimiz yanlarını.
Hayat denen suyun akışında, birlikte çağlayamadık, bırakın ölümlerini bile geç duyduk ta vaktinde ağlayamadık.
Bu hikaye hem acı, hem uzun, bir selam bile vermeden geçiyoruz artık yanından komşumuzun
Ve pek çoğunu tanıyamadan.
Türlü bahanelerle etrafımızı sardık, oysaki biz birbirimiz için vardık. Farkına bile varamadık insanlığın, insanlığımızın.
Adına huzur dedik, iş dedik, cana can olmaktan vazgeçtik, yalnızlığı seçtik. Herkes bir yalana kandı, nedeni ne olursa olsun. Aşkları, dostlukları, sevgileri, güvenleri, bağları unuttuk. Her ilişkide bir art niyet aradık, bin bir kulp taktık.
Sevdiğimizi bile söyleyemedik, sevdiğimize. İşten, güçten öyle bitkindik ki !!!
Ama …

Aslında kapılar hep kendi üstümüze kapandı.
Farkına bile varamadık..

Şimdi içinizdeki sizle hesaplaşın bakalım, nasılsa onu kandıramazsınız başkalarını kandırdığınız gibi. O kül yutmaz, faka basmaz unutmayın.

O sonsuz sayıda kapısı olan evde ; kaç odaya girebiliyorsunuz ?

Unutmayın, girdiğiniz oda sayısı kadar mutlusunuz.

Dilerim o evin bütün kapıları size açık olur.
Kapalı kalan varsa eğer, bir düşünün acaba anahtarı nerede unuttunuz ?