Sessizlik sardý dört bir yanýmý gözlerim de gözlerin var
Sesini duyamýyorum dokunamýyorum ama
Avunduðum bir hayalin var

Neden bilmiyorum bu hale geldik seninle
Neden ellerimiz ayrýldý
Yüzümüze hüznün gölgesi düþtü
Neden pembe çiçeklerimizi soldurduk

Þimdi bir deniz kenarýnda oturup düþünüyorum hayata ve sana dair her ne varsa
Ýçimdeki çocuk boynunu bükmüþ benimle birlikte azgýn dalgalarýn kýrbaçlarýný yiyoruz... soðuk olabildiðince soðuk buralar yapraklar dökülmüþ artýk yastalar gidiþine feryattalar duymaz mýsýn ey sevgili ?!! duysan böyle yapar mýydýn elimde soldu pembe gülün... dudaklarým kývrýldý gözlerim aðlamaklý son direniþlerdeyim...
Nerdesin... nerdesin ...
Esirin oldum derken azat edilmeyi istememiþtim senden. Kollarýnda müebbet ölüm razýmdý benim... þimdi boynu bükük kaldým... üþüyorum hem de ne üþüyorum dýþarýda ki soðuktan deðil sýcaklýðýný kaybettiðimden üþüyorum
Beklemek....
Güne gün saate saat aylar ay ekleyip bir ömür beklemek
Sonunu bilmediðin bir yolda yürümek gibi ..
Bekleyeceðim seni... son nefesimde adýn olacak unutma!!
Bekleyeceðim imkansýzým olsan da ...
Belki bu sahil kenarýnda belki bir göz odamda
Belki bir avuç toprakta ... ama bekleyeceðim