býrakýrsam içimdeki acýlarý boðulur giderim diye korkuyorum dalgalar arasýnda....
oysa kurtulmak ve direnmek için o kadar çaba sarf ettim ki yorgunum artýk ... þimdi
bir sahil kenarýndan dönüp seyretmek bile zor geliyor azgýn dalgalarý. üstüme üstüme geldiðini sanýyorum.
býrakayým deniz durulsun dalgalar canýmý acýtmasýn belki anlatýrým belki beraber dalarýz denize.
mutluluk...
mutluluk denen hercai kelebek...
benim geçici bir süre olarak her an elime konan. bazen bir ekmeði bölüþtüðümde,bazen ýslak çimlerde yürümek yalýn ayak bazen bir çocuðun gülümsemesinde, bir fincan sýcak kahveyi yudumlarken....
ya sen bihaber adýna düþ dediðin....
kim bilir yazarken bana þu satýrlarý senin içinde kopan fýrtýnadan habersiz ben birþeyler katmaya çalýþýyorum bu günümüz namelerine...
rüzgarda buralardaki gibi sert mi, yoksa güneþ mi var senin diyarýnda,ellerinde tuttuðun ýþýk demetlerimi.... yoksa manasýz bir fýrtýnada savrulup duruyor musun ?
belki de bir korkudur yaþadýklarýmýza neden. belki geçmiþte görülen bir hesabýn faturasýný ödüyoruz...
bu yüzden aynadaki biz yabancýyýz eskisi gibi gülemediðimizden belki,belki yanýlgýlarýmýz,belki kaybetmeye korktuðumuz deðerlere gerekenden fazla deðer verdiðimizdendir kim bilir ?
ama þunu biliyorum bu bedende bir kalp taþýyorsak muhakkak içinde sevgi tohumlarý ekili bir bahçe vardýr.
belki çiçekleri toplanmaya hazýr, belki hala emek isteyen.
etrafýna deðil insan önce kendine bakmalý kendiyle yarýþmalý ama empati yapmalý karar verirken.
sonuçlarýna ....
ve sen belirsizlikler içinden senden yakýnlara veya uzaklara baktýðýnda ne görüyorsun?