Günün en güzel vakti, yılın en güzel mevsimiydin sen.
Es hadi, es de rüzgarında kurusun gözyaslarim.

Otur karsımda kesler gibi iç yine. Adımlar ötemde degil yanibasimda ol. ıstersen konusma ama bak gözlerime. Gözbebekleri büyük, uykusuz, çevresi karanlık gözlerinle bak bana. En çok da ela gözlerinle bak, n’olur! Suskunlugunla, sessizliginle yerden yere vur beni, yerin dibine sok..

Çünkü hak ettim sevgili, hak ettim. Elimin tersiyle ittim o büyük sevgiyi.

Gözyaslarıma izin ver bu yüzden. Bırak aksinlar. Kıyamazsın bana bilirim. Hastalansam hastalanır, üzülsem üzülürsün. Ama bu kez izin ver gözyaslarima. Huzurunda aksinlar dilediklerince. Onları görmene ihtiyaçlari var. ızlemeli ve anlamalısın onları. Çünkü senin canın acıdıgında varoldular. Ve sebeplerine kendilerini sunmak istediler. Bu yüzden izin ver gözyaslarıma bu kez.

Çok agladım sen yokken. Gözyaslarım aradı ama bulamadı ellerini. Onlar ellerine kavusamadıkça ben daha çok agladım. Ben agladikcça sen kayıp kaldın.

Anlasana gözyaslarım ellerine kavusmak icin can atıyorlar.

Ya da es deli rüzgar kurusunlar.

Çünkü ben bıktım olarla yasamaktan..!