Şehir suskun
Ayaz vurmuş ellerine
Yanağıma dokunurken ağlamaklı
Gözlerimde can çekişirken zaman
Tutsak düşmüş sevdalarım vardı
Yaban bir duruştu hayınlığı gecenin
Korku
Bir amansız kuşatma

Şehir yorgun
Akşamdan kalma sayıklamaları
Nemli duvar
Küf kokusu
Ucu yakılmış yar mektubunun
Umutlar köz olmuş
Rüzgar yanığı yüzüm

Hani bıçkın hayaller
Hani göğe uzanan elin
Yüreğime dokunan gözlerin hani sevgili

Uykularım tedirgin
Köşe başı beklemelerim
Kaldırım üstü bağdaşlarım vardı
Sağlamdı

Yumruklarım vardı
Kavgada mavzer
Yumruklarım vardı
Sevdada çığlık

Gül kokusu sinmiş duvarları vardı odamın
Şehir katledilmiş bir yol üstü uğraklığı
Zamana direnmekte hala
Puslanmış gözlerim

Geçer elbet
En baştan harlanır yangınlar

Geçer elbet
El eder uzaklardan sevgili
Gözlerini ışık eder
Zindan karanlığında gecenin
Silkinir yürek
En baştan sevdalanır

Geçer elbet
Şehir buyruk olur
Şehir buyruk verir

Yar gülümser uzaktan
Geçer elbet

Yar gelir….

26/11/2005 - Kartal