Hayat;
acımasız ve istikrarsız bir yol..
o yolda;
edruli yumağına
sarılı bedenimiz..
çözüldükçe farklılaşan
farklılaştıkça düğümlenen
bir realite bırakmaz peşimizi..
kafa karıştıran bir yığın bilmece..
ve o bilmecede saklı cevaplar..
sır gibi..
......
evren:
içi dolu dar bir kavanoz..
adımlarımız sınırlı..
bedenimiz sıkışık..
ruhumuz;
bir tas umudu bekler oldu nicedir..
......
o kavanozda
nefes almak için
ya topraktan ev yaparız
kendimize genişçe..
ya bir serçenin gözlerine dalarız
umuda dalar gibi...
ya da;
bir annenin şefkatli kollarında
bulmak isteriz kendi gerçeğimizi..
kendimizi bulduğumuz an
kaybettiklerimizin suretidir aslında..
üzülürüz..
zaman geriye sarmaz
bunu biliriz..
bunu biliriz de,
insan olmaz zordur
çoğu zaman! ! !

10/01/2006 /! /