bir kadın çamaşırıdır aslında külah,
bir vitrinde sergilenen kırmızı, mor, siyah ve açık saçık..
dolduracak olanın içini, şehvetengiz güzelliğine dair kışkırtıp da..
aslında, yok bir önemi..


"hayır, diğerini kastetmiştim.."



zaman mı..
zaman da eriyor ya, kendi külahının içinde..


pus çökmüş bir akşamüzeri vaktinde göl kenarına yaslanmış ağaçların arasında ölülerden korkarken heyecanlanıp da dört ağacın arasında çığlıksız koşmuş sonra..
nefesleri karışıp da birbirine, dört ağaçla birlikte
suyun sesinde kendi aksini aramaya başlamışlarken,
durgun bir fikir gelmiş akıllarına..
ağaçların mı??
ağaçların arasında ölülerden korkup da heyecanlanan da ardından koşanın..

"bir kuleye kapatmışlar onu o zaman..güneş kulenin hep arkasında kalır, hiç yüzünü göstermezmiş, derler bir kuleymiş bu.."



bin yıldır oradaymış göl..bin yıldır da konuşmamış hiç..
her gece inmiş pus bin yıldır..her gece ince bir katman arada..berrak..
bin yıldır düşünmüş fikrini o da..çağlamış ırmak gibi doğmuş ya aslında..
bin yıl durmuş üstünde..bin yıldır, orada zaman olmamış..

göl suskun..pus durgun..dört ağaç da bir ada gibi ortasında suyun..
bin yıl ne gölün sesi olmuş fışırdamış, ne ağaçlar mırıldanmış ne de pus bir iniltiye gebe kalmış..
zamanı durmuş ağacın..durmuş ve hatta gölün de..pusun da; birikmiş üzerilerinde yoğundan bir duman misali, zamanı durmuş..


"kuleye kapatmışlar ki, onu; bin yıl kalsın orada..derler ki, kulede bir gölge dahi olmazmış.."


fikri gelmiş ki aklına, zehir zemberek, fısıldamış kulaklara..
fısıldamış da sonra korkusundan bir daha fısıldamış..
dört ağaç duymuş da, göle ses etmiş..tanrılar duymuş..oysa ki ne ağacın tanrısı olmuş orada, ne göl verdiği hayatı tanrılıkla donatmış..

fısıldamış da korkusundan, gölün ortasındaki bir ada gibi dört ağaca..
eğimiş yapraklarını ağaçlar, kesmiş dallarını da atmışlar gölün karanlığına..
kadim ağaçlarmış ki dördü dölün ortasında bir ada misali..atmışlar kadim dallarını, yaşlı bedenlerinden ayırıp da göle..bin yıllık bir koku yayılmış da etrafa ağaçlardan, tanrısı seslenmiş rüzgara..

hem dağıtmış rüzgar kokularını bin yıllık kadim ağaçların..hem de kaldırmış bin yıllık pusu gölün üzerinden..


"olmazmış kulede ya, bir gölge dahi..tepesinden duman tüter de dururmuş..yerin altından gelir de, gökyüzüne yükselir..yükselirken de şarkı söyler bir duman imiş.."


bin yıldır ayrılmamışlar ya, pusuyla bin gece birlikte olmuş uzaktan uzağa sevişmiş göl..kuruyuvermiş oracıkta..uçurmuş kendisiyle birlikte nesi var nesi yoksa, pusunun peşinden gitmiş uzaklara..


"rivayet ederler kulede bir adam yaşarmış..bir adam ki ölülerden korkar da fikrine heyecanlanır, dört ağacına fısıldarmış da dururmuş..

yine rivayet ederler ki, bu adam kulede bir gece içerisinde bin geceyi geçirmiş de tüketmiş..tüketmiş bin gecenin zamanını bir gecede; bilgeliğe ermiş..tüketmiş bir gecede zamanını bin gecenin de deliliğe ermiş.."


kulenin içinde külahlar, külahların içinde pusun masalları, puslu masallar imiş..bir zamanlar..




"birkaç adım sonra, dönüp arkama bakacağım.."

parkın salıncaklarına inen yolda köşede tren yolunun karşısında sevimliliğiyle bekleyen dondurmacı, dolaplarında kötü bir imitasyonunu sergiliyor müstehzi ifadesiyle yine, zamanın..

"sonra bir hayalet gibi karanlığın içinden aniden çıkıverdi..ben o sırada..

yürüyordum.."