ikilemlerin içine sığdırılmış bir yaşamdı önüme konan
kıpırda....yavaş...yavaş/bırak kendini...kıpırda
içini eritsin güneş/sonsuzluğa devam
lavantaları hazır et birikecek anılara
…unutma
minik düşlerini sırtlamış
…yol al bitmek bilmeyen boşluklara
oklar sıkılsın yüreğine
tik taklarında saatlerin
sil izlerini dünlerden
…kaldır at ıraklara

zor
unutmak isterken hep hatırlamak

sürüp gidiyor özlem
nihayetsiz öykülerde

ortalama bir sevda yetmiyor yüreğe
tutsağı olmak
…yanmak
…kavrulmak
lirik bir şarkıda yittiğince yitmek
…ağlamak
ağla…ve son damlayı tut/ağlama

renklerin karmaşasını al içine…siyah bir düşün içinde kaybol
çakırkeyif günlere taşı ölmeyen umutlarını
koynuna al akşamlarında
…beni

lacivert bir çizgi çekilmiş gözlerimde sensizliğin hırçın dalgaları
dumanların ardında yüzünü göremiyor olmaktan bitkin
ışıkları kapatan eller şimdi nerelerde

aşk
şarkılarımda
kara bir leke

rollerin dağıtımında kaçırdığım son uzun bir sessizliğin içinde çakılı çivi
hıçkırıklarımın engellediği sözlerim gözlerimde/gözlerim uykusuz gecelerimde kan kırmızı
maviye tutkunken siyaha bulanmış yüreğimde birikenler/usulca kabaran öfkem
ne kaldı bilinmeyen bitişlere

doğmamış bir çocuğun günahını yükledi tanrı omuzlarına
eskiler biliyorum şimdi çok gerilerde
ruhsuz bir isyanın son çığlıklarında gizli çaresizlik
içimde ölen her renkte senin zalimliğin/nasıl olduğunu asla bilemeyeceğim senli günlerin kayboluşunda yiten güneş

*“love is never to say you are sorry”/işte bu…asla ama asla

küllere dönüşse de yaşadıklarım alevleniyor tekrar Anka gibi
öyle çok ki lavanta kokusu anlar eskimesin diye
ertelediğim tüm sözlerim şimdi kabarmış göğsümde
rüyalar çalıyor kapılarımı…açan yok/sensiz hiçbir şey açılmıyor

ilmeklerini sımsıkı at kader/boynuma dolanıyor ördüğün ağ

noktasız bir aşka koyulan nokta/direnişlerde duygularım bitişlere
ertelemediğim iki söz çağlıyor hep yüreğimde

seni büyütüyor sensizlik gün be gün içimde…kızıl bir yaş süzülüyor gözlerimden…eskiler artık gerilerde


*Aşk asla pişmanlık duymamaktır. (Love Story'den bir alıntı)