yýllarýn yýlmadýðý savaþlarýn içinde
çürüyor bedenlerimiz
geceyi yýrtan korna sesi gibi
içimizde haykýramadýðýmýz sessizliklerimiz

ve her isyanda yapýþýyor boðazýmýza korkularýmýz

þimdi aþk
bir deklanþörün arkasýnda kalmýþ
bulanýk bir geçmiþ

ve tenimizde yanmayan sinsi seviþmelerimiz
ve eve çöken sahipsizlik sessiz

kadýn bakýyor adama içinde boþ bir duyumsayýþ ve sessiz. adam bakýyor kadýna söyleyemediklerinin pençesinde ve nedensiz.
adam kaçýrýyor gözlerini kadýndan ýsýrýp dilini. ardýndan kadýn açýyor aðzýný bir þey söylemek için. ama dil sessiz. ve fakat ayný anda dökülüyor kelimeler içindeki keder belirsiz.

ayný yataðýn
ayrý bedenleriyiz ikimiz
ne çok þeyi gömdüðümüz
bir mezarlýk þimdi içimiz

biz nerdeyiz?
neden yabancý þimdi bu ev
ve yüreklerimiz
ve biz…

Atilla Güler