Polis şefi yardımcısı Bayan Legrand koyu mavi Peugeot marka arabasını Montparnasse’ın yağmurdan ıslanmış caddelerinde sürüyordu. Tüm Paris kenti o cuma öğlenden sonrasında kapalı, gri yağmur bulutları altındaydı. “Rue Partole… oradaki apartman” dedi müfettiş Jules Pacques, ve sağdaki açık renk yüksek bir binayı gösterdi.
“İnşallah o da evdedir. Bu kadar yolu boşuna gelmiş olursak, yazık olur” diye yanıtladı Legrand.
“Daha neler? dedi Pacques sakince, “Saat üç buçuk. Bu saatlerde gece bir Kulübü şarkıcısı çoktan uyumuş olmalı.”
Yedi dakika sonra iki memur kapının önüne gelmişti. “Raffaela Dumas” yazıyordu bir kartvizitin üstünde.
“Zili çalayım mı Şef?” diye sordu Legrand.
“Niye ki Legrand, doğru yerde miyiz?”
“Raffaela Dumas, yirmi yaşın sonunda, siyah saçlı iyi görünümlü bir bayan, iki polise sakin bir tavırla baktı.
“Kriminal Polis mi?” dedi kadın. “Olsun bakalım, içeri buyurun!”
“Bir koltuğa adeta yığıldı, bir sigara yaktı ve konuklara da rahat etmelerini söyledi.
Müfettiş Pacques otururken, Legrand kapıda bekliyordu.
“Lütfen… Siz nasıl yardım edebilirim beyler? Bu arada meslek sahibi olduğumu ve hemen işe gitmem gerektiğini de unutmayınız?”
Pacques hemen saatine baktı. Şu anda saat 16:10 hanımefendi. Siz 22:00 den önce çalışmazsınız. Öyle değil mi?”
“Daha çok zaman var!” dedi o zaman Legrand.
Biraz öfkeli yanıtladı kadın: “Oo.. düet yapar gibisiniz…”
“Dinleyin Hanımefendi”, diye yanıtladı Pacques. “Doktorum bana heyecanlanmamam gerektiğini söyledi. Ama diğer yandan Sizin suçsuz olduğunuza inandığımız halde, her türlü ipucunu değerlendirmeliyiz!”
“İpucu mu, nasıl bir ipucu?”
“Hanımefendi, Berbier adında birini tanıyor musunuz?”
“Berbier mi?” diye yanıtladı şarkıcı kadın. “Bu ismi daha önce hiç duymadım.”
“Gerçekten hiç duymadınız mı?”
“Hayır ne yazık ki, Size yardım edemeyeceğim.”
“Berbier böyle düşünmüyor Hanımefendi. Şu anda onun yanından geliyoruz… Nezaretten.”
Raffaela Dumas sükûnetle sigarasını içiyordu. “Siz dışarı atacak kadar güçlü değilim ne yazık ki.”
Pacques öfkelenmiş ve parmağı ile kadını gösteriyordu. “Benim gibi yaşlı bir adama böyle yalanlar anlatmayacaksınız herhalde… Berbier, banka soygununda 90.000 Frankı götürmüş.”
Şimdi Müfettiş pis pis gülüyordu: “Fakat Paris polisi bu kadar iyi olduğu için olaydan 24 saat sonra Versailes İstasyonu’nda yakaladı. Gerçi henüz parayı bulamadık, ama onunla uzun uzun konuşunca,onu kime verdiğini bize söyledi.”
Raffaela Dumas yavaş ve sakince sigarasını söndürdü. “Polis adına ne mutlu bir olay… Buna karşın bana bu öyküyü niye anlatıyorsunuz anlamıyorum. Ne Berbier’inizi tanırım, ne de banka soygunlarıyla işim olur.”
“Komik!” diye yanıtladı Pacques yavaşça. “O halde neden Berbier parayı Size verdiğini iddia ediyor?”
Bayan Dumas ayağa fırladı.
“Sizi şikâyet edeceğim, bayım… Ve Sizi de!”
“Bu ayrı bir şey olur!” dedi Legrand ve Pacques düşüncesini söylemeye devam etti. “Evet hem de çok farklı bir şey. Hanımefendi, Berbier parayı ne zaman verdi ve onu nereye koydunuz?”
Raffaela ona kötü kötü baktı ve bir yandan da bağırıyordu: “Jacques Berbier’iniz tanımıyorum, Size bunu kaç defa söyleyeceğim?”
“Salı günü ne yaptınız?”
“Hangi salıdan söz ettiğinizi bilmiyorum, ama herhalde her salı yaptığım şeyleri yaptım: uzun uzun uyudum, yemek yedim, alış veriş yaptım ve akşam şarkı söyledim.”
“Masumsunuz yani?”
“Evet, evet, bir daha evet. Banka soygunuyla hiçbir ilgim yok.”
“Yani önceden olduğu gibi, Jacques Berbier’i tanımadığınızı iddia ediyorsunuz!”
“Bunu iddia ediyorum!”
Müfettiş Pacques öfkeyle ceketini cebinden bir kâğıt çıkardı. “O zaman her şey yolunda…”
“Bu da ne oluyor şimdi?” diye sordu Raffaela Dumas.” Hiçbir şeyi imzalamam!”
“Hiç bir şey imzalamak zorunda değilsiniz Hanımefendi, sadece okuyacaksınız… Bu, çoktan vermem gereken bir tutuklama emri. Sizin tutuklanmanız için.”
Şarkıcının yüzü birden bembeyaz kesildi. “Tutuklama emri mi… benim için mi?” diye nefesi kesilerek sordu.
“Evet… Ne yazık ki bir hata yaptınız Hanımefendi… Fakat inanın bana üstün zekalı insanlar da hata yapabilir…”
Şarkıcı Raffaela Dumas nerede hata yaptı?

*) Lesetexte Deutsch. Schreck in der Abendsstunde. Kurzkrimis zum Selberlösen. Hueber Verlag, 5. Baskı, Münih 1986. s. 27-30’dan “Das Gesicht an der Scheibe, Ravensburger Taschenbücher, Otto Meier Verlag, Ravensburg”.