anlamsızlaştırdıkça hayatın yükü dedikleri
o acıları hepsi dahil içine
omuzlarına bindikçe
yağmur yüklü o bulutun feryatları
bir kuraklık var çatlamaya hazır ruhun içinde
say yokluğunda hasret tepelerini
ve çılgınlığın en asi şeklini
yakıştır bana
bir adam yap sonra
dönüştür beni yeniden
adamsız geçen günlerin hesabına
yalan söyle umarsız
kendi yüzüne bile
gözyaşların dökülürken
adı olsun bi caddenin
sokak olmaz biliyosun
çünkü sokaklar benim
vazgeçme ihaneti unutulmuşların
sevdaların arkasında
ihaneti değersizce atılmış beni
aramaya uğraşırken
ve en güzel
ve en tatlı ihanetleri
bana hediye ederken
sensizlik düşünmekten
sebebtir bu ihanet
yetmezmi
sen ve ben

amansız hastalığım benim
hayat yükünü salmışken
akşamın bi yüzüne
baş harfi gittikçe büyüyen
her defasında
en büyük bedelim
sensizlik
ihanetin zaten sensin