seni bir denize hapsettim
derin mavi sularına bıraktım gözlerini
hiç bitmeyecek fırtınalar bıraktım
ardınca yüreyecek martılar aldı
yerini
kanatları kırık uçmaya cezalı
senin gibi yarimin ince yüzü

bir akvaryuma hapsettim seni
susuz kumları kurumaya yüz tutmuş
seni beklediğimi bildiği halde
tüm havasızlığınca
sana sarılmış benim küçük balığım
seni kapattığım bu kuytu
yerde ölümden beter
bir duygu
gözlerimdeki
dön diyebilme ihtimallerini bile
yokeden
seni astığım yerdeki
bu darağacı hayalleri
yemyeşil yaprakları
olan
denize nazır
bi akvaryumluk kumdan
toprağı gözyaşlarım kadar
yanık suyuna
nefes almaya çabalarken